 |
| Stanisław Lem (1966) [z:] commons.wikimedia.org |
Stanisław Lem urodził się w 1921 roku we Lwowie w zamożnej rodzinie o żydowskich korzeniach. Kształcił się w II Gimnazjum Im. K. Szajnochy, a następnie, już po wybuchu II wojny światowej, studiował medycynę. Studia ukończył w Krakowie, gdzie po wojnie osiadł na stałe.
W czasie wojny związany był z ruchem oporu. Po włączeniu Lwowa do Związku Radzieckiego cała rodzina przeniosła się do Krakowa, co oznaczało utratę majątku. Początkowo Lem publikował w prasie krótkie opowiadania („Obcy”, „Ogród ciemności”, „Dzieje jednego odkrycia”) i wiersze (zebrane potem w tomie „Wysoki zamek. Wiersze młodzieńcze”), by poprawić byt materialny rodziny. W roku 1946 ukazała się jego powieść pt.: „Człowiek z Marsa”. Okazało się też, że medycyna nie jest jego powołaniem. Lem interesował się cybernetyką, technologią, kosmosem i literaturą. Pod pseudonimem zaczął pisywać recenzje książek naukowych dla miesięcznika „Życie Nauki”.
W 1952 r. opublikowano jego „Astronautów”. Powieść przyniosła Lemowi sławę, popularność i członkostwo w Związku Literatów Polskich. Od tej pory pisarstwo stało się głównym źródłem utrzymania Lema. W tym okresie pisarz tworzył w nurcie tzw. realizmu socjalistycznego.
W 1954 roku