 |
| Jerzy Andrzejewski (1949) |
Jerzy Andrzejewski urodził się w 1909 roku w Warszawie, gdzie spędził niemal całe życie. Studiował polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim. Zadebiutował w 1932 roku opowiadaniem „Wobec czyjegoś życia”, opublikowanym na łamach dziennika „ABC”. Pracował dla różnych czasopism literackich, związał się także z nacjonalistycznym pismem „Prosto z Mostu”, ale zerwał z nim po ukazaniu się na jego łamach artykułów antyżydowskich.
W czasie wojny zaangażował się w prace kulturalnego podziemia. Działał też na rzecz Żydów, co później opisywał w minipowieści „Wielki tydzień”. Po wojnie, w 1945 roku razem z Czesławem Miłoszem napisał scenariusz do „Robinsona warszawskiego” na podstawie losów Władysława Szpilmana. Ingerencja cenzury sprawiła, że Miłosz wycofał się z projektu.
W latach 1952-1954 Andrzejewski był redaktorem naczelnym „Przeglądu Kulturalnego”, a później członkiem redakcji „Twórczości” (1952-1956). W latach 1972-1979 współpracował z „Literaturą”.
Pisarz angażował się w życie polityczne, w latach 1952-1956 był posłem na sejm. Opowiedział się po stronie rządu komunistycznego i pisał propagandowe teksty („Partia i twórczość pisarza”). Z tego powodu znalazł się w „Zniewolonym umyśle” Miłosza