Tadeusz Konwicki urodził się w 1926 roku w Nowej Wilejce. Kształcił się w Gimnazjum im. Zygmunta Augusta w Wilnie. Podczas II wojny światowej kontynuował naukę na tajnych kompletach i zdał maturę konspiracyjnie. Podejmował rożne prace, m.in. jako pomocnik kolejowy czy elektryk. W latach 1944-45 walczył w szeregach Armii Krajowej, brał udział w akcji „Burza” oraz w antyradzieckich działaniach partyzanckich. Po wojnie podjął studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim, następnie – po przeprowadzce do Warszawy w 1947 roku – na Uniwersytecie Warszawskim, jednak nigdy ich nie ukończył.
W 1946 roku w dodatku literackim do „Dziennika Polskiego” ukazał się jego reportaż pt.: „Szkice z Wybrzeża”, będący jego debiutem. Niedługo potem Konwicki rozpoczął współpracę z „Odrodzeniem”, pracując w charakterze korektora, a później redaktora technicznego, a także publikując własne teksty i ilustracje. Jednocześnie pisał też dla: „Nurtu”, „Po prostu”, „Świata Młodych”, „Wsi”. W 1949 roku ożenił się z Danutą Lenicą, plastyczką i znaną ilustratorką książek dla dzieci.
Na przełomie lat 40. i 50. należał do tzw. „pryszczatych”, tj. artystów socrealistycznych („Przy budowie”). W 1952 r. wstąpił do