Polska Zjednoczona Partia Robotnicza (PZPR) - powstanie, cele, członkowie, historia

PZPR, czyli Polska Zjednoczona Partia Robotnicza, była przez prawie cały okres istnienia PRL-u jedyną legalnie działającą partią i w praktyce główna siłą zarządzającą krajem. Całkowicie kontrolowana przez ZSRR, stanowiła niejako kluczowy element kontroli nad Polską, jaką roztoczył w okresie powojennym blok wschodni.

PZPR powstała w roku 1948, w wyniku tzw. kongresu zjednoczeniowego, na którym PPR "połączył się" (w praktyce wchłonął) ugodowych polityków z innych partii lewicowych (PSL, PPS itp.). Kierownictwo PZPR (Komitet Centralny KC PZPR) było całkowicie podporządkowane Moskwie i miało kontrolować PRL w imieniu ZSRR, zachowując przy tym pozory niezależności kraju. W praktyce jednak zdarzały się okresy, gdy wpływy Związku Radzieckiego były większe i mniejsze. Na czele partii stawał zawsze I sekretarz, zgodnie z modelem radzieckim.

Oficjalnym celem PZPR było doprowadzenie do budowy w Polsce "państwa ludowego", socjalistycznego, o powszechnej równości i dobrobycie. W praktyce PZPR było siłą przenikającą wszystkie aspekty życia społecznego. Komórki partyjne były zakładane praktycznie w każdym większym zakładzie, fabryce i PGR-ze.  W wielu wypadkach dalsza kariera danej osoby była związana