Potrzeba zawarcia unii między Polską a Litwą dla obydwóch stron wynikała przede wszystkim ze stałego zagrożenia jakie stanowił Zakon Krzyżacki. Ponadto Władysław Jagiełło, który objął tron litewski w roku 1377, zdawał sobie sprawę z konieczności chrystianizacji swojego kraju, który ówcześnie był najrozleglejszym w całej Europie.
Strona polska natomiast dążyła do unii przede wszystkim w celu wzmocnienia kraju, a co za tym idzie w przyszłości odzyskania wcześniej utraconych ziemi. Unia w Krewie zawarta między dwoma krajami – 14.08.1385 r., stała się pierwszym z sześciu aktów unijnych podpisanych między Królestwem Polski a Wielkim Księstwem Litewskim.
Unia w Krewie – Postanowienia
W zamian za rękę Jadwigi Andegaweńskiej oraz koronę polską, Władysław Jagiełło zobowiązał się do przyjęcia chrztu wraz z całym Wielkim Księstwem Litewskim. Ponadto miał doprowadzić do odzyskania utraconych we wcześniejszych latach ziemi polskich oraz oddania jeńców wziętych do niewoli na jej obszarze. Jagiełło miał również zapłacić odszkodowanie Habsburgom, za zerwanie zawartych jeszcze w czasach dziecięcych Jadwigi zaręczyn z Wilhelmem Habsburgiem.
Na mocy zawartej unii miało dojść również ostatecznie do inkorporacji Litwy do Polski. Litwa bowiem była państwem patrymonialnym i w tym wypadku Władysław Jagiełło miał prawo przekazać swoje państwo Polsce. W ostatnim punkcie zawartego między obydwoma krajami aktu, nowy władca polski „obiecuje ziemie swoje litewskie i ruskie na wieczne czasy do korony królestwa polskiego przyłączyć" (H. Manikowska. Historia. Średniowiecze).
Unia w Krewie – Skutki
Zjednoczona z Litwą Polska stała się potęgą polityczną na obszarze Europy Środkowej. Zjednoczone siły obu państw, mogły z czasem położyć kres ekspansji państwa zakonnego oraz ograniczyć jego aktywność polityczną. W efekcie powstało zagrożenie dla istnienia zakonu krzyżackiego nad Bałtykiem.
Przyjmując chrzest Litwa chciała skorzystać z osiągnięć cywilizacji zachodniej za pośrednictwem Polski oraz Kościoła. Została również wówczas włączona w krąg cywilizacji chrześcijańskich państw europejskich. W efekcie unii polsko – litewskiej, zostały pokrzyżowane plany państwa zakonu krzyżackiego, dotyczące chrystianizacji Litwy – istnienie państwa zakonnego wśród państw chrześcijańskich straciło racje bytu.
Poza tym – na skutek unii, nastąpiło przyspieszenie rozwoju społecznego, gospodarczego oraz kulturowego Wielkiego Księstwa Litewskiego. Nastąpiła wówczas również polonizacja szlachty litewskiej.