Jedną ze wspólnych przyczyn zawarcia unii między Polską a Litwą, stała się potrzeba posiadania sprzymierzeńca do walki z Zakonem Krzyżackim. Połączone unią państwa cały czas powiększały swój potencjał militarny, co stanowiła rosnące zagrożenie dla Zakonu.
Dodatkowo – zjednoczona z Litwą Polska, stała się mocarstwem politycznym Europy Środkowej, zaś siły obu państw mogły z czasem położyć kres ekspansji państwa zakonnego oraz ograniczyć jego aktywność polityczną. W efekcie uformowało się zagrożenie dla istnienia zakonu krzyżackiego nad Bałtykiem. Wszystko to stało się pośrednimi przyczyni do wybuchu w roku 1409 tzw. Wielkiej Wojny.
Dla strony litewskiej istotnym punktem w sojuszu z Polską, a częściowo skierowanym przeciwko Zakonowi, była potrzeba przyjęcia chrztu. Po objęciu w roku 1377 tronu litewskiego przez Władysława Jagiełłę, jego kraj został ostatnim pogańskim wśród schrystianizowanej reszty Europy. W zamian za rękę Jadwigi Andegaweńskiej oraz koronę Polską, władca litewski zobowiązał się do przyjęcia chrztu wraz z całym Wielkim Księstwem Litewskim.
Przyjmując chrzest Litwa chciała skorzystać z osiągnięć cywilizacji zachodniej za pośrednictwem Polski. Równocześnie istniała również
