Manuela Gretkowska urodziła się w 1964 roku w Łodzi. Jak sama wspomina, w szkole się nudziła, niczego nie uczyła i strasznie męczyła się z listą nieciekawych lektur. Ukończyła filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim („Na filozofię poszłam, gdy doszłam do wniosku, że zawiera najwięcej wiedzy konkretnej, i że wszyscy humaniści, którzy nie znają filozofii, mają z tego powodu kompleksy”). W Krakowie nawiązała też współpracę z czasopismem „bruLion”.
W 1988 roku wyjechała do Francji, w paryskiej École des Hautes Études en Scienes Sociales ukończyła antropologię, jednocześnie pracowała jako opiekunka do dzieci i sprzątaczka, by zarobić na utrzymanie i czesne. Do Polski wróciła na początku lat dziewięćdziesiątych. Pełniła rolę zastępczyni redaktorki naczelnej „Elle”, a następnie dyrektorki literackiej tegoż pisma. Ponadto współpracowała z „Cosmopolitan”, „Wprost”, „Machiną” i „Cogito”. W 1997 roku wyjechała do Szwecji.
Gretkowska jest również działaczką społeczną, założycielką Partii Kobiet. Po wyborach parlamentarnych zrezygnowała z kierownictwa i pozostała honorową przewodniczącą ruchu. W 2007 roku została zwyciężczynią plebiscytu „Wysokich Obcasów” na Polkę Roku, ponadto – uhonorowana przez tygodnik „Przekrój” Fenomenem 2006 i nagrodą Style Award w kategorii Osoba Publiczna (2007, „Elle”).
W 1996 roku Manuela Gretkowska napisała scenariusz filmu „Szamanka” reżyserowanego przez Andrzeja Żuławskiego. Jest też współtwórczynią scenariusza do pierwszego sezonu serialu „Miasteczko” (2000).
W życiu osobistym partnerem Gretkowskiej jest Piotr Pietucha, pisarz, psychoterapeuta, współautor „Scen z życia pozamałżeńskiego”. Oboje wraz z córką Polą mieszkają w Warszawie.
Manuela Gretkowska - twórczość
Pisarka debiutowała w roku 1991 powieścią „My zides' emigranty”, w której zawarła swoje doświadczenia i przemyślenia z wyjazdu do Francji. Książka jest ironicznym obrazem młodego pokolenia Polaków szukających szczęścia na emigracji. Ukazuje martwotę języka i wszelkich symboli. Mimo że książka ma formę dziennika, jej charakter nie jest osobisty. Kolejne publikacje („Tarot paryski”, Kabaret metafizyczny”, „Podręcznik do ludzi. Tom pierwszy i ostatni: czaszka”) również dotyczyły doświadczeń z Paryża, ukazując życie tamtejszej bohemy. Pisarka zdradza fascynacje gnozą i kabałą, śledzi funkcjonowanie postaci Marii Magdaleny i symbolu czaszki w kulturze.
Język Gretkowskiej jest raczej prosty, czasem nawet potoczy, daleki od patosu i wykwintu. Pisarka chętnie posługuje się ironią i humorem, a jej spostrzeżenia bywają dość uszczypliwe.
Późniejsze utwory pisarki wprowadzają ton osobisty. „Polka” to intymny dziennik ciąży, odnotowujący stan zdrowia, nastroje, potrzeby, marzenia i lęki przyszłej matki, zawierający też dość dosadny opis samego porodu (nominacja do Nagrody Nike). Kolejna książka pisana jest już z innego punktu widzenia – „Europejka” to intelektualistka, obserwująca zmiany zachodzące w życiu społecznym i politycznym.
Do Gretkowskiej przylgnęła opinia skandalistki, autorki bezpruderyjnej, śmiało piszącej o sferze erotycznej, z tą samą prostotą i bezpośredniością krytykującą feministki, Kościół katolicki i tzw. narodowe świętości.
Jako podróżniczka ma na swoim koncie różnego rodzaju zapiski z wypraw. Ciekawą pozycją jest „Światowidz”, zawierający eseje z podróży po Indiach, Nepalu, Hiszpanii, Australii, Chinach. Duży nacisk został położony na kwestie religijne, autorka z europejskiego punktu widzenia rozważa istotę buddyzmu, katolicyzmu, islamu i taoizmu.
Manuela Gretkowska - wybrane utwory
My zdies' emigranty (1991)
Tarot paryski (1993)
Kabaret metafizyczny (1994)
Namiętnik (1998)
Światowidz (1998)
Polka (2001)
Sceny z życia pozamałżeńskiego (2003)
Europejka (2004)
Obywatelka (2008)
Miłość po polsku (2010)
Trans (2011)
Agent (2012)