Julio Cortazar - biografia i twórczość

Julio Cortázar urodził się w 1914 roku w Brukseli. Jego rodzice pochodzili z Argentyny, po wybuchu wojny przenieśli się do Szwajcarii. W 1919 roku rodzina osiedliła się w Buenos Aires. Kilka lat później rodzice Julio rozwiedli się. Chłopiec większość dzieciństwa spędził w domu w Banfield na przedmieściach Buenos Aires (miejsce to pojawia się w kilku jego utworach). Po latach pisarz wspominał ten okres jako niewolę, smutek i częste choroby, zmuszające go do spędzania długich godzin w samotności w łóżku. Wtedy pocieszeniem stawała się lektura.

Jako osiemnastolatek Cortázar rozpoczął pracę nauczyciela w szkole podstawowej, jednocześnie zaczął studia filozoficzne i filologiczne, których niestety nie ukończył. W 1938 roku opublikował pod pseudonimem Julio Denis debiutancki tom sonetów, jednak później odcinał się od tego zbioru. W 1944 roku został wykładowcą literatury francuskiej na uniwersytecie w Cuyo.

W 1951 roku Cortázar wyemigrował do Francji, gdzie pozostał już do końca życia. Pracował tam jako tłumacz dla UNESCO. We Francji powstała większość jego najlepszych dzieł.

Cortázar angażował się w walkę o prawa człowieka w Ameryce Łacińskiej, popierał działania rewolucjonistów na Kubie i w Nikaragui. Honorarium za „Powieść dla Manuela” przeznaczył na pomoc Chilijczykom walczącym z dyktaturą Pinocheta.

Pisarz był trzykrotnie żonaty, jego pierwszą żoną była Aurora Bernárdez, drugą – Karvelis Ugne, trzecią – Carol Dunlop.

Julio Cortázar zmarł na białaczkę w 1984 roku w Paryżu.

Julio Cortazar - twórczość

W twórczości Cortázara dominuje problematyka społeczno-obyczajowa. Autor często ukazuje los człowieka wyalienowanego ze współczesnego świata.

Julio Cortázar posługiwał się kunsztownym językiem pełnym neologizmów, rozbitych związków frazeologicznych, urywanych zdań. Jego wypowiedzi bywają bardzo zawiłe i niejednoznaczne. Prowadził eksperymenty z techniką narracji, np. w „Grze w klasy” zaproponował odbiorcy dwa sposoby odczytania: chronologiczny i zgody z wytyczonym przez pisarza szlakiem, dzięki czemu tekst może być interpretowany na rożne sposoby. Powieść ta, będąca się filozoficznym i literackim manifestem poglądów autora, stała się też początkiem sukcesu literatury iberoamerykańskiej na świecie.

W twórczości psiarza często następuje przemieszanie światów realnego i fantastycznego (tzw. realizm magiczny), co pozwala mu oddawać niejednoznaczne uczucia bohaterów, sytuacje, wyobrażenia („Dla wszystkich ten sam ogień”, „Ośmiościan”). Cortázar łamie konwencjonalne sposoby przedstawiania, rozbija linearny układ zdarzeń, eksperymentuje z czasem i przestrzenią, odchodzi od tradycyjnej roli narratora („Model do składania”, „Książka dla Manuela”). Jego powieści często traktuje się jako jedne z prekursorskich dla literatury postmodernistycznej.

Wybrane utwory Julio Cortazara

Drugi brzeg (1945)
Bestiarium (1951)
Tajemna broń (1959)
Wielkie wygrane (1960)
Opowieści o kronopiach i famach (1962)
Gra w klasy (Rayuela)(1963, wydanie polskie - 1968)
Dla wszystkich ten sam ogień (1966)
W osiemdziesiąt światów dookoła dnia (1967)
62. Model do składania (1968)
Ostatnia runda (1969)
Książka dla Manuela (1973)
Ośmiościan (1974)
Opowiadania o Łukaszu (1979)
Egzamin (1986)

Julio Cortazar (1967)