„Weronika postanawia umrzeć” - streszczenie skrótowe
Historia opowiada o młodej dziewczynie, która choć wydaje się mieć wszystko, jest nieszczęśliwa. Rutyna życia codziennego staje się dla niej nie do zniesienia. Wydaje jej się, że w życiu nie spotka jej już nic ciekawego, dlatego decyduje się popełnić samobójstwo. Zażywa dużą dawkę środków nasennych. Ku swojemu rozczarowaniu budzi się w szpitalu. Postanawia znaleźć skuteczny sposób odebrania sobie życia. Póki co trafia jednak do szpitala psychiatrycznego. Tam dowiaduje się, że jej próba samobójcza nie pozostała bez skutków – środki, które zażyła, poważnie uszkodziły jej serce, które stopniowo umiera, tak że nie pozostało jej więcej niż tydzień życia.
Przekonanie o rychłej śmierci powstrzymuje Weronikę przed kolejnymi próbami samobójczymi, ale też pozwala inaczej spojrzeć na świat. W końcu dziewczyna czuje ogromny żal, że musi rozstać się z życiem, ponieważ na nowo odkryła jego piękno. Myśli o wszystkich miejscach, których nie było jej dane zobaczyć, ludziach, których nigdy nie pozna, o wszystkich przyjemnościach, które są udziałem człowieka każdego dnia. Przywołuje w pamięci dziecięce marzenia, których nie zrealizowała i jest jej żal i wstyd za to, co zrobiła. Dlatego zamierza wykorzystać ostatnie dni najlepiej, jak to możliwe, cieszyć się każdą chwilą, jaka jej pozostała.
W szpitalu Weronika odnajduje swoją miłość, Edwarda. Młodzi ludzie uciekają ze szpitala, by tylko we dwoje spędzić te dni, które jej pozostały. Po wspólnej nocy budzą się szczęśliwi i zdumieni tym, że Weronika wciąż żyje, ponieważ upłynął termin, jaki dawali jej lekarze, a od ucieczki ze szpitala nie zażywała leków. Wtedy staje się jasne, że to nieprawda – jej serce wcale nie zostało uszkodzone przez środki nasenne. Był to tylko wybieg lekarza. Lekarstwa, które jej podawano, to placebo.
W ten sposób Weronika nauczyła się cenić wartość życia.
„Weronika postanawia umrzeć” - opracowanie
Powieść Paula Coelho „Weronika postanawia umrzeć” ukazała się w 1998 roku, na polskim rynku była obecna już dwa lata później.
Akcja toczy się współcześnie, data próby samobójczej głównej bohaterki podana jest dokładnie – to 21 listopada 1997 roku. Wydarzenia rozgrywają się w Lublanie, stolicy Słowenii.
Coelho po raz kolejny odkrywa podstawowe prawdy o życiu, ukazuje jego piękno, które czasem staje się oczywiste dopiero w obliczu śmierci. Weronika, która jest młodą, zdrową, atrakcyjną kobietą, bywa w nocnych lokalach, spotyka się z mężczyznami, woli umrzeć, niż żyć w tej codziennej rutynie.
Odratowana po próbie samobójczej, od razu zamierza ją powtórzyć, tym razem skutecznie. Ale czas, jaki daje jej lekarz, sprawia, że wszystko zmienia się diametralnie. Poczucie, że możemy coś utracić, każe nam inaczej na to spojrzeć. Weronika w ciągu kilku dni uczy się miłości, współczucia, ale też strachu i nienawiści. Odkrywa w sobie ciekawość świata i przywołuje zapomniane marzenia. Świadomość nadchodzącej śmierci każe jej żyć intensywniej i prawdziwiej. W końcu staje się sobą – w rozmowie z pacjentami dochodzi do wniosku, że jej życie było grą pozorów, udawaniem.