Książka Doroty Terakowskiej składa się z dwóch opowiadań zatytułowanych Jeden dzień czarownicy i Jedna noc czarownicy.
Bohaterką pierwszej historii jest baśniowa wiedźma, którą zaczynają prześladować senne koszmary. Śniła o królewnach, które przemieniła w żaby i książętach zamienionych w gąsiory – zaczęły nią targać wyrzuty sumienia, które spowodowały, że postanowiła zostać dobrą wróżką. Zaczęła ochoczo pomagać innym, a wieść o tym szybko rozeszła się po okolicy. Zgłosiła się do niej m.in. szyszka, która pragnęła być lisem czy młoda kobieta chcąca zamienić się w ptaka. Wróżka spełniała wszystkie życzenia, jednak szybko okazało się, że stały się one przyczyną licznych nieszczęść. Wszyscy prosili o przemiany, które były wbrew ich naturze. Wiedźma odczyniła czary i uratowała całą sytuację. Była jednak przygnębiona ponieważ chciała czynić dobro, ale swoimi zaklęciami narobiła mieszkańcom lasu kłopotów. Leśne echo wyjaśniło jej, że tak naprawdę zawsze robiła dobre uczynki ponieważ nawet jeśli pozornie szkodziły, to na dłuższą metę były to drobne psikusy, z których wyniknęły później dobre sytuacje. Kobieta zrozumiała, że dane jest jej być po prostu wiedźmą i nie powinna na siłę zmieniać charakteru.
Drugie opowiadanie ukazuje wiedźmę, która budzi się w naszym, bynajmniej nie baśniowym, świecie. Znalazła się w pokoju dziewczynki, która przed snem czytała książkę z bajkami – czarownica po prostu z niej wypadła. Wiedźma nie potrafi odnaleźć się we współczesności, a sprzęty technologiczne powodują w niej strach i niepokój. Nagle dziewczynka budzi się z płaczem i pomaga kobiecie powrócić do jej magicznego świata. Czarownica obiecuje jej, że jeszcze kiedyś ją odwiedzi. Po wielu latach, kiedy dziecko dorasta i jest już w podeszłym wieku czarownica pojawia się i zabiera ją do świata baśni.