Któregoś dnia pięcioletnia Ewa widzi stado frunących nad jej domem aniołów. Zafascynowana ich widokiem, wychodzi z ogródka i dochodzi aż do lasu, gdzie wpada w pułapkę na dzikie zwierzęta. Potłuczona i nieprzytomna, trafia do szpitala. Tymczasem jej Anioł Stróż przegrywa walkę ze swoim czarnym bratem – Vea i zostaje strącony na ziemię. Staje się pół-człowiekiem i zamieszkuje na osiedlu Ewy, w opuszczonej starej chacie. Wszyscy uważają go za niedorozwiniętego niemowę. Tylko Ewa czasem z nim rozmawia.
Od czasu wcześniejszego zdarzenia dziewczynka nieustannie ma jakieś nieszczęśliwe wypadki i kontuzje: potłuczenia, rany, oparzenia. Kiedy kończy trzynaście lat, lekarze diagnozują u niej białaczkę, choć nie mają stuprocentowej pewności i każą powtórzyć badania. Rodzice dziewczynki, zawsze bardzo zajęci swoimi sprawami, nie mieli dla niej wiele czasu. Teraz to sobie uświadamiają i próbują nadrobić stracone lata.
Za wszelką cenę chcą jej pomóc. Dlatego, mimo sceptycznego nastawienia, kiedy babcia wyraża przypuszczenie, że dziewczynka straciła swojego anioła, a Ewa jest tego niemal pewna, próbują jej pomóc go odnaleźć. Ojciec szuka w Internecie wszelkich informacji o aniołach i z pomocą ducha dziadka trafia na publikacje Swedenborga. Świadectwo uczonego, człowieka rozumu, poważanego w gronie naukowców i filozofów przekonuje go, że anioły mogą istnieć. Matka i babcia szukają pióra, które tamtego dnia leżało w dole, obok nieprzytomnej Ewy. Kiedy je odnajdują, okazuje się, że lśni nadzwyczajnym blaskiem i dodaje dziewczynce sił. Nikt nie ma wątpliwości, że to anielskie pióro. Na podstawie informacji uzyskanych od Swedenborga i skojarzeń babci, dochodzą do wniosku, że tym zaginionym aniołem musi być Bezdomny. Idą go szukać i odnajdują w lesie, w dole, do którego wpadła przed laty Ewa.
Bezdomny jest umierający, nieporadny w ludzkim ciele, nie potrafi sprawnie chodzić, a porozumiewać może się tylko z Ewą. I choć powinien jej odebrać pióro, bo ludzie nie mają prawa posiadać niczego, co należało do aniołów, pozwala jej je zatrzymać i wyjawia tajemnicę – dziewczynka może go uratować, a tym samym także siebie. Pod warunkiem, że spełni trzy anielskie uczynki. Ave wie, że łamie w ten sposób prawa Światłości i skazuje się na wieczny niebyt, ale bardzo chce pomóc swojej podopiecznej.
Ewa początkowo nie rozumie, na czym polegają anielskie uczynki, ale dzięki wskazówkom Anioła Stróża i swojej przenikliwości, pojmuje, że to zmiana czyjegoś życia na lepsze. Pierwszą taką zmianą jest ukazanie ojcu, że świat to nie tylko rozum i nauka, ale też wiara, że prawdziwe piękno tkwi w naturze i życiu w zgodzie z nią. W tym czasie mieszkańcy osiedla w trosce o Bezdomnego siłą umieszczają go w ośrodku opieki.
Po raz drugi Ewa dokonuje anielskiego uczynku, gdy zwabia Panią Samą pod koła samochodu. Kobieta trafia w stanie śpiączki do szpitala. Ewa ma straszne wyrzuty sumienia. Okazuje się jednak, że dzięki temu zdarzeniu Pan Sam i Pani Sama nareszcie zrozumieli, że powinni być razem i tworzyć prawdziwą rodzinę.
Ewa czuje, że musi zwrócić pióro aniołowi. Wszyscy jadą do domu opieki, wioząc ogromne już teraz pióro w futerale po wiolonczeli. Ave bierze pióro i skacze z okna. Jego anielska istota unosi się do nieba, a ludzkie ciało zostaje znalezione martwe pod oknem.
Ewa jest zdrowa – nie wiadomo, czy to błąd lekarzy, czy cud. Ave zostaje zesłany w odległe miejsce w Kosmosie, gdzie ma czekać miliardy lat, aż powstanie tam planeta, a na niej pierwsze życie. Wraz z nim czeka jego brat Vea.