Plemię żyjące w Puszczy od 150 lat wyznaje Boga Dobroci, którego kult przynieśli „ludzie w długich sukniach”. Wraz z nimi do wioski wkroczyła także cywilizacja. Obecnie w osadzie pozostaje dwóch kapłanów: stary Isak i młody Ezra. Wiara w dawnych bogów jest zakazana, jednak oni nadal istnieją, choć już słabi i niemal zapomniani. Tylko stary szaman dba o to, by dawni bogowie nie mścili się na Plemieniu za ich zdradę.
Wszystkich mieszkańców obowiązuje Tabu – zakaz przechodzenia na drugą stronę rzeki. Można to uczynić wyłącznie w jednym miejscu. Któregoś dnia prąd znosi małą dziewczynkę na drugi brzeg w zakazanym miejscu. Wszyscy to widzą, jednak nikt nie reaguje wierząc, że jeśli zbliży się do rzeki, zostanie sparaliżowany. Jon, dwunastoletni chłopiec, nie może patrzeć obojętnie na śmierć dziecka. Rzuca się za dziewczynką do wody i ratuje ją. Znalazłszy się na zakazanym brzegu, słyszy dziwny głos. Jak się później okazuje, to wezwanie Bezimiennego, czyli potężnego dawniej boga Światowida, któremu okoliczne plemiona oddawały cześć i składały ofiary, czasem nawet z ludzi.
Od tamtej pory Jonowi zdarza się słyszeć ów dziwny i przejmujący głos. Szaman wyjaśnia mu, że jest to wezwanie Bezimiennego, który każe chłopcu wejść na Kamienną Drogę. Ludzie z Plemienia domyślają się misji Jona i nazywają go „Jonem w Drodze”. Mijają lata i Jon zostaje zaręczony z Gają, dziewczynką, którą kiedyś uratował. Jednak wezwania boga się powtarzają i Jon znów przekracza rzekę i wchodzi na Kamienną Drogę.
Jest to kręty trakt ułożony z potężnych kamieni, prowadzący w głąb puszczy. U jego końca znajduje się potężny, wyciosany z siedmiu kamieni, posąg Światowida. Bóg ma cztery twarze zwrócone w cztery strony świata, a z każdej strony prowadzi do niego inna Kamienna Droga. Wokół zalega pył z kości poświęconych mu ofiar. Jon obiecuje bogu powrócić i wykonać powierzoną mu misję. Wcześniej jednak poślubia ukochaną Gaję. Młodzi są szczęśliwi i oczekują narodzin dziecka. Szaman wyjaśnia Jonowi, że będzie to syn – nagroda od Bezimiennego, który w zamian oczekuje, że Jon wypełni zadanie, które mu wskaże. Jego prawdziwe zadanie ma polegać jednak na doprowadzeniu do ostatecznej śmierci dawnego, konającego już boga. Dlatego przed każdą wyprawą ma prosić o błogosławieństwo Boga Dobroci.
Kiedy następnym razem Jon udaje się Kamienną Drogą, Światowid przenosi go w czasy współczesne – Jon jest tu chirurgiem, który dokonuje przeszczepu serca. W czasie operacji ma dziwne przeczucia, zastanawia się, kto był dawcą organu, ale przekonany, że to nie ma znaczenia, doprowadza zabieg do końca. Później okazuje się, że było to serce mordercy, a chłopiec, który je otrzymał, z wrażliwego nastolatka stał się bezwzględnym zabójcą, którego pierwszą ofiarą jest jego matka.
Gdy Jon wraca do wioski, nie pamięta właściwie niczego ze swojej podróży, ale wie, że potrzebuje czegoś, co może przywrócić człowiekowi serce. Szaman każe mu nazbierać liści serdecznika niepospolitego, który rośnie wokół posągu. Okazuje się, że Jona nie było przez trzy miesiące. Niedługo znów musi odejść, wzywany przez Bezimiennego.
Tym razem zostaje przeniesiony do średniowiecza i towarzyszy Dziewczynie z Domremy (czyli Joannie d`Arc) w jej wyprawie do króla. Jest świadkiem pierwszych sukcesów Joanny, wie jednak również, że kobieta zginie. Zgodnie z jej prośbą pragnie ocalić chociaż jej pamięć. Dlatego znów prosi szamana o pomoc. Ten każe mu zerwać niezapominajkę rosnącą pod posągiem. Jon wraca z niezapominajką do czasów średniowiecza i zastaje Dziewczynę na stosie. Udaje mu się jednak podać jej ziele, co zapewni jej nieśmiertelność
