Mała dziewczynka dorasta pod okiem starej kobiety, z dala od ludzi. Mieszkają w opuszczonych domach i jaskiniach, ciągle uciekając przed Najeźdźcami. Opiekunka, jak się później okazuje, jest czarownicą. Uczy dziecko podstaw magii, przemieniania przedmiotów, leczenia, porozumiewania się z drzewami i strzygami, a także historii o Wielkim Królestwie. Mała musi nauczyć się całej Wielkiej Księgi na pamięć. Kiedy już ją umie, Czarownica pali Księgę, by nie wpadła w niepowołane ręce. Okazuje się, że dziecko jest wyjątkowo pojętne, a wspomagane magią, uczy się dwa razy szybciej, niż można było przypuszczać. Kiedy dziewczynka kończy 7 lat, opiekunka przekazuje ją swojej siostrze, Czarownicy Drugiej.
Druga Czarownica uczy dziewczynkę odczytywania przyszłości z gwiazd. Okazuje się jednak, że potrafi ona nie tylko ją odczytywać, ale i rozmawiać z gwiazdami. Uczy się też czytać cudze myśli i poznaje zakończenie historii o Wielkim Królestwie. Dowiaduje się, że jest jedną z jego mieszkanek, lecz po dawnej świetności Królestwa nie zostało śladu. Tylko ludzka pamięć przechowuje jego obraz w „Pieśni Jedynej”. Panience, bo tak teraz zwracają się do niej czarownice, brak towarzystwa. W tajemnicy przed opiekunką zaprzyjaźnia się z pasterką, ale wspólne zabawy szybko się kończą, ponieważ mogłyby je zdemaskować i narazić niewinną dziewczynkę.
Z Trzecią Czarownicą w przebraniu chłopca panienka udaje się do miasteczka, by pracować razem z innymi mieszkańcami przy budowie nowego mostu. Praca jest bardzo ciężka, a racje żywnościowe bardzo małe. Opiekunka chce, by dziewczyna nauczyła się rozumieć ludzką naturę, ale zadanie to okazuje się znacznie trudniejsze niż zrozumienie przyrody. Ostatniego dnia pracy spada lawina – Czarownica, chcąc ratować zagrożone dzieci, zatrzymuje kamienie w locie. Dzieci uciekają, a ona zostaje pojmana razem z panienką jako czarownice.
Król Urgh XIII obawia się słów „Pieśni Jedynej”, która przepowiada koniec jego panowania. Szuka prawdziwej czarownicy, która objaśni mu słowa pieśni. Kiedy dowiaduje się, że jego ludzie schwytali czarownicę, jedzie się z nią spotkać. W międzyczasie jednak dziewczyna prosi gwiazdy o pomoc, a one wywołują trzęsienie ziemi i obie kobiety uciekają z lochu.
Dziewczyna z Czarownicą Czwartą udaje się do Ardżany, dawnej stolicy Królestwa, która obecnie stała się królestwem żmij, porośniętym gęstą dżunglą.
Syn Urgha jest już dorosły. Jego matka pochodziła z rodu obecnych niewolników. Chłopiec jest wątły i delikatny, nie potrafi jeździć konno ani strzelać z łuku, pisze za to wiersze. Ojciec jest nim bardzo rozczarowany. Ajok spisuje wszystkie wersje „Pieśni Jedynej”, którą jest zachwycony. Któregoś dnia przerażony gniewem ojca wyjawia mu sens słów, mówiących o tym, że istota, która ma wyzwolić Wielkie Królestwo, ukrywa się w Ardżanie. Król wysyła tam Woodou i swoje wojsko. Dziewczyna zostaje pojmana i dopiero wówczas dowiaduje się, że jest ostatnią potomkinią królewskiego rodu. Woodou powstrzymuje króla przed zabiciem Luelle, podsuwa mu pomysł małżeństwa dziewczyny i Ajoka. Ich wspólne panowanie umocniłoby władzę Najeźdźców i zażegnało groźbę zawartą w „Pieśni Jedynej”. Tymczasem Ajok, czując się winny uwięzienia dziewczyny, pomaga jej w uciecze.
Ajok, Luelle i Czarownica Czwarta spędzają rok w ruinach Ardżany. Niestety okazuje się, że Czarownica Piąta, która miała ujrzeć skazę na charakterze królewny i ją naprawić, została spalona na stosie. Przemieniła się w ptaka, ale pozostała niema. Kiedy dopełnia się 777 rok niewoli, Luelle wstępuje na Święty Kamień i ledwie uchodzi z życiem. Kamień nie uznaje jej za godną bycia królową. Najeźdźcy triumfują, a ich poddani tracą nadzieję, wielu odbiera sobie życie, pozostali poddają się niewoli, przestają też śpiewać „Pieśń Jedyną”.
Niemy ptak, w którego przemieniła się Czarownica, wskazuje im drogę na pustynię. Tu spotykają Pustelnika – świętego człowieka, poświęcającego każdy dzień na uzdrawianie chorych. Pozostają z nim na pustyni przez rok. Tu Luelle uczy się kochać ludzi, pokory, współczucia i poświęcenia. Dopiero teraz jest godna stanąć na Kamieniu.
Kamień drży i uwalnia spod ziemi Upiornych Rycerzy z Mroku Pradziejów. Najeźdźcy uciekają na step. Luelle w bezkrwawy sposób przejmuje władzę i sprawuje ją mądrze. Ajok po kilku latach decyduje się wyruszyć na step, by nieść piękno i poezję nieokrzesanym rodakom jego ojca.