„Córka czarownic” - geneza, czas i miejsce akcji
Powieść Doroty Terakowskiej pt.: „Córka czarownic” ukazała się w 1992 roku. Jest to powieść fantastyczna dla młodzieży, opowiadająca o losach Wielkiego Królestwa.
Czas akcji nie jest określony, wydarzenia toczą się w fantastycznej rzeczywistości, ponad siedemset lat po upadku Wielkiego Królestwa i obejmują okres kilku lat: od wczesnego dzieciństwa Luelle do jej dorosłości.
Wszystkie zdarzenia mają miejsce na ziemiach dawniej należących do Wielkiego Królestwa, a obecnie zniewolonych przez Najeźdźców. Dziewczyna wychowuje się głównie w lesie i w górach, ale Czarownice pokazują jej też życie w małym miasteczku i pozostałości po dawnej stolicy, Ardżanie. Podczas swoich przygód Luelle trafia też na dwór króla Urgha i do lochu.
„Córka czarownic” - problematyka
„Córka Czarownic” to opowieść o dorastaniu. O tym, co w życiu jest najważniejsze. Luelle posiada wyjątkowe zdolności. Uczy się bardzo szybko, czasem nawet przerasta swoje opiekunki. Jest piękna, odważna, pochodzi z królewskiego rodu, a jednak na jej charakterze istnieje pewna skaza. Czarownice nie potrafił jej dostrzec, widząc w dziewczynie przyszłą królową. Jedynie Pustelnik, dla którego ludzie nie dzielili się na władców i poddanych, a jedynie chorych, potrzebujących pomocy i zdrowych, potrafił tę wadę nazwać:
(…) Skazę nosi w sobie ten spośród ludzi, który nie potrafi współczuć niedoli innych i nie chce ulżyć ich cierpieniom. I nie ma znaczenia, czy będzie on zwykłym człowiekiem czy królem (…).
Dopiero przezwyciężenie tej skazy czyni Luelle godną sprawowania władzy.
Terakowska pokazuje w swojej książce, że każdy jest wyjątkowy i posiada niepowtarzalną wartość. Trzeba tylko umieć odkryć w sobie dar i dobrze go wykorzystać. Ajok przynosi swojemu ojcu wstyd – nie potrafi tego, czego oczekuje od niego okrutny król. Dopiero u Pustelnika i, później, pod rządami Luelle odkrywa i realizuje swoje zdolności. Znajduje w sobie odwagę, by udać się do rodaków wygnanych z powrotem na stepy i nieść im piękno zawarte w poezji. Strachliwy chłopak okazuje się wrażliwym, ale pewnym siebie mężczyzną.
Losy Wielkiego Królestwa stanowią ostrzeżenie dla idealistów. Król, który nienawidził wojny i słusznie przypisywał jej wszelkie zło, nie przewidział, że inni mogą to wykorzystać. Nakazał zakopanie broni i zaprzestanie szkolenia rycerzy. Jego potężne królestwo rozwijało się prężnie, kwitła nauka i sztuka, panowała zgoda i tolerancja. Nie było przemocy. Zło nadeszło jednak z zewnątrz. Zbyt ufni mieszkańcy padli ofiarą brutalnej siły, ponieważ nie potrafili się obronić. Szlachetne pobudki króla obróciły się przeciwko niemu i jego poddanym.
„Córka czarownic” to baśń, w której dobro zwycięża zło. Niewinni i uciśnieni zostają wyzwoleni. Luelle obejmuje należny jej tron w sposób bezkrwawy. O tym, co dobre, uczą ją czarownice. Prawa rządzące magią są zgodne z prawami natury. Czarownice używają magii tylko w słusznych celach, nigdy dla własnego dobra czy wygody. Jeśli przemieniają przedmioty, to tylko na jakiś czas, potem przywracają im pierwotny kształt. Równowaga w przyrodzie musi zostać zachowana. Czarownice szanują każde życie, zarówno ludzkie, jak i zwierząt i roślin.