Bohaterem i narratorem powieści Wojciecha Kuczoka jest sześcioletni chłopiec, przeżywający piekielne warunki swojego dzieciństwa. Akcja książki toczy się na Śląsku w okresie PRL-u.
Pierwszy rozdział opisuje historię rodziny Małego K. zanim się urodził. Dowiadujemy się o przeszłości jego ojca Starego K. oraz mieszkańców domu, który w powieści pełni funkcję symboliczną. Dawniej kamienica należała do szlachty, która udostępniała mieszkania uboższym. Następuje obszerny opis sylwetki ojca bohatera – okazuje się być człowiekiem surowym i porywczym, skłonnym do brutalnych zachowań wobec bliskich, nie bardzo radzi sobie z opieką nad dzieckiem. Często bije swojego syna i zazwyczaj jest to przemoc bezpodstawna. Matka chłopca nie zawsze staje w obronie dziecka, ponieważ sama boi się uderzenia. To z perspektywy Małego K. obserwujemy kim są jego rodzice.
Drugi rozdział zatytułowany Wtedy opowiada o tym jak dokładnie wygląda przemoc ojca wobec syna. Chłopie stale jest maltretowany, fizycznie i psychicznie. Najczęstszym narzędziem jego działania jest pejcz, a jego metody wychowawcze przypominały horror. Mały K. żył w ciągłym strachu ponieważ nie był w stanie przewidzieć, w którym momencie ojciec postanowi wymierzyć mu karę. Kuczok umieścił w książce bardzo realistyczne i dosadnie opisy bicia syna przez Starego K. dlatego bardzo mocno oddziaływają one na wyobraźnię czytelnika.
Obszerną część rozdziału zajmują opisy relacji jakie panują w rodzinie Małego K. Nie umieją oni nawiązywać i podtrzymywać stosunków międzyludzkich. Są także ofiarami źle pojętej miłości. Rodzice nie są w stanie zapewnić dziecku poczucia bezpieczeństwa i dobrego dzieciństwa. Z tego powodu dziecko jest stale wykończone psychicznie. Dochodzi do tego, że marzy o wybuchu jakiejś wojny, która ukróciłaby jego cierpienie. Poza tym mógłby bezkarnie zabić swojego ojca. Bezustanny strach powoduje, że Mały K. nie czuje się bezpiecznie nawet w szkolnych murach. Nawet w drodze ze szkoły do domu ma wrażenie, ze za rogiem czyha na niego jakieś niebezpieczeństwo.
Ostatnia część powieści (Potem) przedstawia obraz kamienicy i jego mieszkańców po śmierci głównego bohatera. Ojciec jest już w podeszłym wieku, ale nie umie pogodzić się ze swoją starością. Książka kończy się w stylizacji biblijnej. Tytułowy gnój ogarnia całą rzeczywistość, zalewa dom, rodzinę K. Wydaje się, że jest to Boża sprawiedliwość, dosięgająca wszystkich uczestników rodzinnego dramatu.