Wiersz Agnieszki Osieckiej posiada ścisły związek z tradycją biblijną nie tylko z uwagi na sam tytuł. Poetka nawiązuje do stylu psalmu pochwalnego, wyrażającego wdzięczność i chwałę należną Bogu za stworzony przez Niego świat:
Dzięki Ci Panie za ten świat
Dzięki Ci Panie za dzikich zwierząt śpiew
Za Twoją sprawą kwitnie kwiat
I rodzi się człowiek, pisklę i lew
W dalszej części podmiot liryczny w bezpośrednim zwrocie wzywa (można się domyślać, że wszystkich ludzi) do oddawania chwały Bogu poprzez taniec, śpiew i muzykę:
Grajmy Panu na harfie
Grajmy Panu na cytrze
Chwalmy śpiewem i tańcem
Cuda te fantastyczne
Zwroty do ludzi przeplatają się z apostrofą do Stwórcy, w której mówiący przekonuje, że jest świadomy stworzenia świata przez Boga, i że dostrzega to w każdym aspekcie. Podkreślając piękno życia i otaczającej człowieka rzeczywistości podmiot pragnie przekonać innych, że jest to zasługą Najwyższego Pana.
Utwór Agnieszki Osieckiej można uznać za rodzaj poetyckiej modlitwy uwielbienia, w której podmiot dziękuje Bogu za każdy rodzaj stworzenia na ziemi – nawet za najmniejsze ślimaki.
Za najsłynniejszą interpretację wiersza uznaje się wykonanie Anny Szałapak. Muzykę do tekstu napisał Zygmunt Konieczny.