ideałów, oczekiwano bowiem dziarskości, nawoływania do czynu, a nie melancholii i zadumy. Artysta wciąż powraca do problemu jednostki uwikłanej w zmagania z otoczeniem, krępowanej, ograniczanej, poszukującej swojego miejsca.
Egzystencjalne rozważania często wiążą się u Okudżawy ze wspomnieniem wojny. Próżno tu jednak szukać dat, miejsc, zdarzeń. Poeta skupia się na jednostkowym losie żołnierza. Ukazuje dramat chłopców zmuszonych do zabijania i przesz cały czas narażonych na śmierć. Wojna ukazana jest z punktu wiedzenia człowieka, a nie dowódcy. Nie liczy się kto zwycięży, ale kto przeżyje.
Wiersze Okudżawy są dwuznaczne – pod warstwą prostej, często humorystycznej fabuły kryją się niejednokrotnie polityczne treści, jak np. w piosence o Wańce Morozowie, który się zakochał w cyrkówce, odnoszącej się do uwodzenia prostych chłopów przez partię.
Bułat Okudżawa - wybrane utwory
Zbiory poezji: „Liryka”, „Wyspy”, „Wesoły dobosz”, „Po drodze do Tinatin”, „Marzec wielkoduszny”, Arbat mój Arbat”, „Wiersze”, „Poświęcam wam”,
Proza: „Jeszcze pożyjesz”, „Nieszczęsny Awrosimow”, „Mersi, czyli Przypadki Szypowa”, „Kieszonkowe przygody”, „Wędrówki dyletantów”.