Architektura międzywojnia to przede wszystkim nowatorskie rozwiązania, które zmierzały do połączenia estetyki z maksymalną funkcjonalnością. Twórcy tego okresu w dziedzinie budownictwa mieszkalnego starali się rozwiązać problem wielkich skupisk ludzkich i stworzyć takie propozycje budowli, które mogłyby pomieścić dużą liczbę mieszkańców.
Z drugiej strony, to właśnie w dwudziestoleciu nastąpiła erupcja prądów awangardowych, które w znaczący sposób oddziałały na architekturę. Pojawiły się tendencje takie jak: puryzm, charakteryzujący się unikaniem form przeestetyzowanych i nadmiernie zdobionych czy organicyzm. Jako materiał w budownictwie zaczęto wykorzystywać żelbeton, a także tworzyć jasne kompleksy, wykorzystując szkło i światło słoneczne.
 |
| Budynek w Chandigarh zaprojektowany przez Le Corbusiera/ fot. Sanyam Bahga (2007) |
Głównymi przedstawicielami puryzmu architektonicznego byli Charles Le Corbusier i A. Ozenfant (jako współtwórca programu). Tendencja ta zmierzała do maksymalnej prostoty i funkcjonalności projektowanych budynków. Le Corbusier, francuski architekt, tworzył słynne „szklane domy XX wieku”, a więc budynki będące harmonijną kompozycją zieleni, przestrzeni i oświetlenia. Uważał, że nowoczesna architektura powinna opierać się na pięciu zasadach: stosowaniu słupów szkieletowych, swobodnych planach kondygnacji, szerokich, dużych oknach, płaskim dachu i rynnach wewnętrznych.
Był on autorem projektu budynku dla 1600 osób – Unite d’habitation w Marsylii. Ponadto projektował wille mieszkalne (Savoye), pawilon Philipsa, Siedzibę Ligi Narodów w Genewie, w latach 40. siedzibę ONZ w Nowym Jorku, ale także budynki sakralne, np. Katedrę Notre Dame du Haut w Ronchamp.
Najważniejszym przedstawicielem tak zwanej architektury organicznej był natomiast Amerykanin Frank Lloyd Wright. Główną ideą tego prądu była nie tyle funkcjonalność i prostota jak u Le Corbusiera, ale zharmonizowanie budynku z jego naturalnym otoczeniem, a także odpowiednia ornamentyka. Znane budowle projektu Wrighta to Fallingwater w stanie Pensylwania – konstrukcja domu komponującego się z naturalnym strumieniem – oraz Muzeum Guggenheima w Nowym Jorku (w kształcie spirali).
 |
| Muzeum Guggenheima zaprojektowane przez Franka Lloyda Wrighta/ fot. Jean-Christophe Benoist (2012) |
W Niemczech z kolei działała znana szkoła Bauhaus założona przez Waltera Gropiusa w Weimarze. Głównym założeniem tego kierunku było połączenie techniki architektonicznej z artyzmem. Ponadto chodziło tu o maksymalna standaryzację budownictwa. Ważną rolę odgrywała estetyka abstrakcjonizmu, a także przekonanie, że przestrzeń wpływa na myślenie i działanie ludzi. Swoista filozofia tej szkoły wpłynęła na projektowanie budowli mieszkalnych, np. willi w Drawsku Pomorskim czy budynków mieszkalnych w Berlinie, ale także fabryki obuwia Fagus w Alfeld (szklane ściany i stalowe filary).