 |
| Michaił Bułhakow |
Biografia
Michaił Bułhakow urodził się w 1891 roku w Kijowie. Jego ojciec był profesorem Kijowskiej Akademii Duchownej. Z wykształcenia Bułhakow był lekarzem i jako lekarz wojskowy brał udział w I wojnie światowej. W 1913 roku przyszły pisarz ożenił się z Tatianą Łappą. Po rewolucji bolszewickiej przez pewien czas prowadził praktykę lekarską na Smoleńszczyźnie. W 1920 roku twórca przeniósł się do Władywostoku, gdzie zdecydował się porzucić profesję medyczną i zająć się działalnością pisarsko-dziennikarską. Rok później Bułhakow zamieszkał w Moskwie. Zaczął pracować jako reporter i felietonista, a także był urzędnikiem w ministerstwie kultury.
Na początku lat 20. Bułhakow zyskał rozgłos i sławę jako pisarz. Jednak jego pisarstwo, a zwłaszcza powieść „Biała gwardia”, zostało uznane za wrogie wobec dokonań rewolucji, skutkiem czego od 1925 roku żadne dzieło pisarza nie ukazało się drukiem. W 1924 roku związał się z Lubow Jewgieniewną Biełozierską, ale i to małżeństwo okazało się nietrwałe. Trzecią żoną Bułhakowa była natomiast Helena Siergiejewna Szyłowska. W latach 30. pisarz utrzymywał się przede wszystkim z pracy w Teatrze Artystycznym jako asystent reżysera. Zmarł w 1940 roku w Moskwie z powodu poważnego zespołu nerczycowego.
Charakterystyka twórczości
Bułhakow wpisał się w kanon literatury światowej przede wszystkim dzięki powieściom i dramatom. Oprócz tego był jednak również dziennikarzem i felietonistą. Pierwsze ważne utwory pisarza to „Notatki na manekinach” (1920- 1922), „Diaboliada” (1924), a także „Fatalne jaja” (1925). W zmyśle satyrycznym Bułhakowa, a także jego iście Gogolowskim, krytycznym spojrzeniu na Rosję dopatrzono się jednak szybko wrogiego stosunku do rewolucji bolszewickiej, co spowodowało, że od 1925 roku już żadne z wielkich dzieł pisarza nie zostało opublikowane.
Kolejna powieść – „Psie serce” ukazała się dopiero w 1987 roku. Podobnie było z „Białą gwardią”, jednym z najważniejszych utworów Bułhakowa, który został opublikowany jedynie we fragmentach. Było to dzieło o tematyce politycznej, przedstawiające rewolucję bolszewicką. Tę samą problematykę podejmował dramat „Dni Turbinów”. Inne powieści Bułhakowa to „Życie pana Moliera” (powst. 1933), „Powieść teatralna” (powst. 1936) oraz najgłośniejsza – „Mistrz i Małgorzata” (pełne wydanie ukazało się dopiero w 1968 roku we Frankfurcie nad Menem).
Jeżeli chodzi o dramaturgię, podobnie jak powieściopisarstwo Bułhakowa skupiała się ona wokół problemów władzy, totalitaryzmu i sytuacji artysty. Można tu wymienić „Ucieczkę” (1928), „Szkarłatną wyspę” (1928), „Zmowę świętoszków” (1928), „Ostatnie dni” (1935) czy słynną sztukę „Batumi” (1939) traktującą o Stalinie.