Biografia
Maria Kuncewiczowa (z domu Szczepańska) urodziła się w 1895 roku w Rosji (w Samarze). W 1900 roku jej rodzina przeniosła się do Warszawy, gdzie przyszła pisarka uczęszczała na kursy nauczycielskie. W 1916 roku podjęła zaś studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 1921 roku wyszła za Jerzego Kuncewicza, prawnika, polityka, pisarza i filozofa.
W okresie dwudziestolecia międzywojennego pisarka współpracowała z czasopismami, takimi jak „Bluszcz”, „Kobieta Współczesna”, „Wiadomości Literackie”, „Gazeta Polska”. Była również autorka pierwszej polskiej powieści radiowej („Dni powszednie państwa Kowalskich”). Wielką miłością Kuncewiczowej stało się miasto Kazimierz Dolny, w którym wraz z mężem kupiła dom. Jednocześnie wiele podróżowała zarówno po Europie, jak i Bliskim Wschodzie. II wojnę światową pisarka spędziła w Wielkiej Brytanii, a od 1955 roku mieszkała w Nowym Jorku. W latach 1962 – 1968 była wykładowcą literatury polskiej na uniwersytecie w Chicago.
W okresie odwilży w Polsce zaczęto na nowo publikować utwory Kuncewiczowej. Pisarce udało się również odzyskać dom w Kazimierzu, gdzie ostatecznie powróciła w 1968 roku. Była wielokrotnie nagradzana za twórczość literacką,