Dwudziestolecie międzywojenne w Polsce, podobnie jak w wypadku innych krajów, mieścił się w konkretnych ramach czasowych: 1918 – 1939. Dla Polski rok 1918 stanowił datę szczególną ze względu na wydarzenia polityczne. Kraj po ponad 120 latach niewoli odzyskał niepodległość i zgodnie z postanowieniami Kongresu Wiedeńskiego, oficjalnie powrócił na mapę Europy. Koniec I wojny światowej zbiegł się zatem z szaloną erupcją radości i nadziei na przyszłość. Fakt ten znalazł odzwierciedlenie niemal u wszystkich twórców.
Literatura wreszcie została uwolniona od powinności społeczno-narodowych i mogła stać się manifestacją twórczej wolności. Tendencja taka pojawia się w obrazoburczych deklaracjach futurystów, którzy z upodobaniem odcinali się od przeszłości i postulowali zbudowanie świata na nowo. Tytus Czyżewski, Bruno Jasieński, Anatol Stern i Aleksander Wat dali temu wyraz najpierw w manifestach „Nuż w bżuhu”, a następnie w swojej poezji.
Skamandryci z kolei z upodobaniem opiewali codzienność i zwyczajność. Antoni Słonimski „zrzucił z ramion płaszcz Konrada” („Czarna wiosna”), Jan Lechoń pragnął wiosną wreszcie zobaczyć wiosnę, a nie Polskę („Herostrates”), a Julian Tuwim konstruował dionizyjski
Dwudziestolecie międzywojenne w Polsce - ramy czasowe, charakterystyka, przedstawiciele
- Drukuj
- Drukuj
- Rozmiar
- AAA
Polecamy również:
- Grupy poetyckie dwudziestolecia międzywojennego
-
Międzywojenna krytyka literacka - charakterystyka i przedstawiciele
Jak wskazuje Jerzy Kwiatkowski, swoisty paradoks krytyki literackiej dwudziestolecia polega na tym, że jej najwybitniejsi przedstawiciele to osobowości z jednej strony wyrosłe z Młodej Polski (Karol Irzykowski, Tadeusz Boy-Żeleński), a z drugiej pokolenie 1910, a więc najmłodsza generacja międzywojnia (Fryde,... Więcej »
-
Czasopiśmiennictwo i publicystyka dwudziestolecia międzywojennego
Czasopiśmiennictwo i publicystyka międzywojnia grupowały się według trzech linii programowych. Najważniejszą opozycję wyznaczał tu stosunek do tradycji, który według określenia Jerzego Kwiatkowskiego, mógł być rewolucyjny (nurty awangardowe) lub ewolucyjny (twórcy i publicyści skupieni... Więcej »
-
Ośrodki życia kulturalnego w dwudziestoleciu międzywojennym
Topografia polskiego dwudziestolecia w pierwszej dekadzie rysuje się dość schematycznie. Głównymi ośrodkami życia kulturalnego są bowiem Warszawa i Kraków. Dopiero pod koniec lat 20. w innych miastach zaczynają się pojawiać interesujące zjawiska kulturalne. Wtedy też na artystyczną mapę Polski... Więcej »
- Ostatnio dodane
- Losowe
- •Psalm 13 – analiza i interpretacja
- •Psalm 148 – analiza i interpretacja
- •Psalm 127 – analiza i interpretacja
- •Psalm 69 – analiza i interpretacja
- •Psalm 29 – analiza i interpretacja
- •Maria Pawlikowska-Jasnorzewska, Pocałunki – analiza i interpretacja
- •Ingmar Bergman, Siódma pieczęć – streszczenie, opracowanie
- •Morderstwie w Orient Expressie - streszczenie
- •Krzysztof Kieślowski, Dekalog I – streszczenie, opracowanie
- •Roman Polański, Pianista – streszczenie, porównanie z książką
- •Trans-Atlantyk - bohaterowie
- •Dwaj mężczyźni obserwujący księżyc - opis, interpretacja i analiza obrazu
- •Sanatorium pod Klepsydrą – streszczenie
- •Minimalizm w sztuce - cechy, twórcy, przykłady
- •Piosenka pasterska - interpretacja i analiza wiersza
- •Architektura grecka - style, cechy, budowle
- •Skąd przychodzimy? Kim jesteśmy? Dokąd zmierzamy? - interpretacja, opis i analiza obrazu
- •Piotr Skarga, Żywoty świętych – opracowanie
- •Czarny humor - definicja, cechy, przykłady
- •Spis lektur dla klasy VIII szkoły podstawowej