Tales z Miletu to jeden z najwybitniejszych starożytnych myślicieli. Żył na przełomie VII i VI wieku p. n. e. Zalicza się go do grona tak zwanych siedmiu mędrców poprzedzających wielką grecką filozofię.
Tales urodził się w jednym z miast-państw jońskich w Azji Mniejszej, na terenie dzisiejszej Turcji. Pochodził z wpływowego rodu Thelidów. Jego rodzice prawdopodobnie mieli korzenie fenickie.
 |
| Tales z Miletu/ rycina z książki "Illustrerad verldshistoria utgifven av E. Wallis. volume I", 1875 r. |
Uczony dużo podróżował, był w Egipcie, w Babilonii i na Krecie. Zajmował się filozofią przyrody, matematyką i astronomią. Ponadto był zaangażowany w działalność polityczną. Nakłaniał odosobnione państewka Jonii do utworzenia jednej federacji ze stolicą w Teos.
Prawdopodobnie przyczynił się do zawarcia sojuszu mieszkańców Miletu z Krezusem. Doszło do tego pod wpływem przewidzenia przez Talesa dokładnej daty zaćmienia słońca - 28 maja 585 r. p.n.e. Ponadto Tales odwrócił bieg rzeki Halys. Myśliciel był nauczycielem Anaksymandra.
Jeżeli chodzi o filozofię Talesa, był on propagatorem poglądów zbliżonych do panteizmu, choć w rzeczywistości był hilozoistą. Uważał, że przyroda zwiera w sobie pierwiastki boskie, a przede wszystkim ożywione. Jako istotę bytu („arche”) wskazywał wodę. W jego ujęciu ziemia była