Biografia
Andrew Wiles urodził się w 1953 roku w Cambridge. Jego ojciec był profesorem na Uniwersytecie w Oxfordzie. Już w dzieciństwie przyszły matematyk interesował się prawem Fermata.
W 1974 roku uzyskał tytuł licencjata w Merton College w Oxfordzie. Następnie kontynuował naukę na Uniwersytecie w Cambridge, gdzie w 1980 roku obronił rozprawę doktorską pod kierunkiem profesora Johna Coatesa. Praca dotyczyła krzywizn eliptycznych.
W czasie studiów doktoranckich Wiles pracował w Cambridge oraz jako asystent profesora Benjamina Peirce’a na Uniwersytecie Harvarda. Następnie przez pewien czas prowadził badania w Bonn. Do Stanów Zjednoczonych wrócił w 1981 roku, by objąć naukową posadę w Princeton. Na początku lat 80. pracował również jako gościnny profesor w Paryżu. Dzięki uzyskaniu prestiżowego stypendium Guggenheima mógł w latach 1985 – 86 prowadzić badania w Paryżu.
 |
| Andrew Wiles/ Copyright C. J. Mozzochi, Princeton N.J |
W 1988 roku wyjechał do Uniwersytetu w Oxfordzie, a rok później został wybrany na członka Royal Society. W 1995 roku opublikował dzieło swojego życia – dowód prawa Fermata, który ukazał się w bardzo prestiżowym czasopiśmie „Annals of Mathematics”. Od tego momentu uzyskał wiele prestiżowych nagród, między innymi Nagrodę Schocka, srebrną płytę Światowego Kongresu Matematycznego, Nagrodę Shawa.
W 2000 roku królowa angielska nadała mu tytuł szlachecki. Wiles mieszka w Stanach Zjednoczonych i pracuje na Uniwersytecie Princeton.
Dokonania
Wiles to jeden z najsłynniejszych współczesnych matematyków, którego najważniejszym osiągnięciem było udowodnienie tak zwanego wielkiego twierdzenia Fermata (zwanego również „ostatnim twierdzeniem Fermata”).
Prawo to zostało sformułowane przez Pierre’a de Fermata w XVII wieku. Dotyczyło ono liczb naturalnych, a jego treść przedstawia się następująco: „dla liczby naturalnej n>2 nie istnieją takie dodatnie liczby naturalne x, y, z, które spełniałyby równanie xn + yn = zn”.
Przez kilka wieków twierdzenie to pozostawało w sferze spekulacji, ponieważ nikt nie był w stanie przedstawić dowodu matematycznego, potwierdzającego jego prawdziwość. Dokonał tego dopiero Andrew John Wiles w 1995 roku, a jego odkrycie jest uważane za jedno z najważniejszych osiągnięć matematyki w XX wieku.