Biografia
Gottfried Leibniz urodził się w 1646 roku w Lipsku. Był synem profesora filozofii. Z kolei matka uczonego pochodziła z rodziny o tradycjach prawniczych. Leibniz stracił ojca w wieku sześciu lat i był wychowywany tylko przez matkę. Rodzina wyznawała luteranizm.
W wieku czternastu lat przyszły uczony rozpoczął studia filozoficzne na Uniwersytecie w Lipsku, a następnie wyjechał do Jeny w celu pogłębiania studiów z zakresu fizyki, matematyki i prawa. To właśnie podczas pobytu na tamtejszym uniwersytecie Leibniz zauważył głęboki związek pomiędzy filozofią i matematyką.
 |
| Christoph Bernhard Francke, Portret Leibniza (ok. 1700) |
Po zakończeniu studiów wrócił do Lipska, gdzie otrzymał posadę na uniwersytecie. Obronił dysertację habilitacyjną z dziedziny filozofii, a kilka lat później doktorat z prawa.
Przez krótki okres pracował w zawodzie prawniczym. Wkrótce dostał się na dwór Ludwika XIV i został jego doradcą.
Dzięki karierze dyplomatycznej Leibniz mógł również rozwijać swoje pasje naukowe i nawiązać kontakt z czołowymi europejskimi uczonymi.
Jego przyjacielem był równie sławny filozof Baruch Spinoza. Leibniz został asystentem Jerzego Ludwika, księcia Hanoweru. Pełnił również funkcje nadwornego bibliotekarza i kronikarza. Co więcej, nauczał dzieci księcia i odbywał podróże dyplomatyczne.
Był pierwszym prezesem Pruskiej Akademii Nauk założonej w 1700 roku. Korespondował z wielkimi władcami Europy. Za jego radą car Piotr Wielki powołał do życia Akademię w Petersburgu. Leibniz zmarł w Hanowerze w 1716 roku.
Dokonania
Gottfried Leibniz był jednym z najwybitniejszych filozofów okresu oświecenia, ale również matematykiem, prawnikiem i historykiem. Jako filozof głosił, że rzeczywistość, w której żyje człowiek, jest najlepszym z możliwych światów. Ponadto uważał, iż składa się ona z poszczególnych monad – ściśle odizolowanych bytów, które nie mogą wpływać na siebie nawzajem. Filozofia myśliciela opierała się na założeniu, że istnieje Bóg jako najwyższa monada, która wyznacza skomplikowany porządek rzeczywistości. Co więcej, w teorii monad czas i przestrzeń były traktowane jak złudzenie.
Na gruncie matematyki Leibniz był twórcą rachunku różniczkowego. Wprowadził pojęcie całki. Zajmował się również fizyką – momentem pędu i momentem siły. Jego największym rywalem w tej dziedzinie był Isaak Newton. Leibniz był także znanym konstruktorem, projektował zegary, maszyny wydobywcze, a nawet stworzył maszynę dokonującą obliczeń.