Euklides to jeden z najsłynniejszych matematyków w dziejach świata, twórca podstaw klasycznej geometrii. Urodził się około 365 r. p. n. e. Pobierał nauki w Akademii Platońskiej w Atenach. Następnie król Ptolemeusz Soter I zaprosił myśliciela do Aleksandrii, gdzie podjął się on nauczania w słynnej Szkole Aleksandryjskiej.
Euklides założył własną szkołę matematyki. Prawdopodobnie pełnił również funkcję zwierzchnika Biblioteki Aleksandryjskiej. Był on autorem dziesięciu dzieł.
 |
| Statua Euklidesa z Aleksandrii/ Muzeum Historii Naturalnej Uniwersytetu w Oksfordzie |
Najważniejsze z dzieł Euklidesa to „Elementy geometrii” („Stoicheia geometria”), traktat stanowiący wykładnię geometrii, teorii liczb i podstawowych pojęć matematycznych. Euklides dokonał tu systematyzacji całej istniejącej do jego czasów wiedzy matematycznej. Dzieło zawierało trzynaście ksiąg oraz późniejsze uzupełnienia innych uczonych (księgi czternasta i piętnasta). W podręczniku Euklidesa znalazły się rozważania na temat geometrii figur płaskich, przestrzennych oraz wielościanów foremnych.
Myśliciel był autorem wielu pojęć matematycznych, a także 465 twierdzeń. Jedno z podstawowych twierdzeń matematyki opracowanych przez uczonego dotyczy pola kwadratu zbudowanego na wysokości trójkąta prostokątnego.
Innym znanym osiągnięciem Euklidesa było wykazanie, że pierwiastek z dwóch jest liczbą wymierną. Do XIX wieku dzieło Euklidesa stanowiło najważniejszy podręcznik matematyki.
Warto pamiętać, że myśliciel zajmował się również optyką i astronomią. Jako optyk był autorem prawa załamania i zasady prostoliniowego rozchodzenia się światła. Euklides był niezwykle wszechstronnym umysłem, zajmował się nawet muzyką. Według istniejących przekazów, myśliciel posiadał wybitny talent do nauczania.
Jego teoria geometrii opierała się na pięciu aksjomatach, z których zaprzeczenie piątego (postulatu o równoległości) spowodowało w XIX wieku powstanie działu geometrii zwanej nieeuklidesową. Uczony zmarł około 300 r. p. n. e.