Biografia
Henri Leon Lebesgue urodził się w 1875 roku w Beauvais we Francji. Jego ojciec był drukarzem i wcześnie zmarł. Matka wychowywała przyszłego uczonego samotnie. Lebesgue uczęszczał do College de Beauvais, a następnie kontynuował naukę w Paryżu w Lycee Saint Louise i Lycee Louis-le-Grand.
Po ukończeniu szkół średnich w 1894 roku rozpoczął studia na Ecole Normale Superieure w Paryżu. W 1897 roku uzyskał dyplom na wydziale matematyki. Przez następne dwa lata samodzielnie studiował matematykę, szczególnie zaś teorie Rene-Louisa Baire’a. W latach 1899 – 1902 nauczał w prywatnej szkole w Nancy.
 |
| Henri Leon Lebesgue |
W 1902 roku Lebesgue obronił na Uniwersytecie w Nancy rozprawę doktorską poświęconą teorii całki. Następnie otrzymał stanowisko wykładowcy na Wydziale Nauk Ścisłych w Rennes. W 1903 roku ożenił się z Louise-Marguerite Vallet, z którą miał dwoje dzieci. Małżeństwo to rozpadło się w 1916 roku.
Kariera naukowa Lebesgue’a rozwijała się nadal, w 1910 roku objął stanowisko wykładowcy na Sorbonie. Podczas pierwszej wojny światowej naukowiec wspierał francuską defensywę. W 1918 roku został mianowany profesorem na Sorbonie, a następnie otrzymał profesurę w College de France. Tam pracował aż do śmierci w 1941 roku.
W latach 30. wykładał również w Ecole Superieure w Paryżu i w Ecole Normale Superieure w Sevres. Jego głównym oponentem w dyskusjach naukowych był Baire, z którym rywalizował niemal przez całe życie.
Lebesgue był członkiem Francuskiej Akademii Nauk, Royal Society i wielu innych Akademii: Belgijskiej Akademii Nauk, Duńskiej Akademii Nauk czy Krakowskiej Akademii Nauk. Uhonorowano go również wieloma tytułami naukowymi (doktoraty honoris causa uniwersytetów) i prestiżowymi nagrodami. Zmarł w 1941 roku w Paryżu.
Dokonania
Lebesgue to słynny francuski matematyk, którego głównym osiągnięciem na polu nauk ścisłych było stworzenie rozbudowanej teorii całki, zwanej od jego nazwiska całką Lebesgue’a. W tym celu uczony skonstruował własne pojęcie miary oraz funkcji rzeczywistych. Przedstawił nowatorskie ujęcie tego problemu, które odróżniało się od dotychczas istniejących koncepcji matematycznych: Archimedesa, Izaaka Newtona i Gottfrieda Leibniza.
Ponadto zajmował się geometrią różniczkową i topologią. Pozostawił po sobie kilka twierdzeń matematycznych, np. twierdzenie Lebesgue’a o zbieżności monotonicznej czy o punktach gęstości.