Biografia
Leonardo Fibonacci, zwany Leonardem z Pizy, urodził się około 1175 roku w Pizie. Sam często używał imienia Bigollo, które znaczy tyle co: „nic niewart” lub „podróżny”. Jego ojciec był dyplomatą w Afryce północnej. Reprezentował on kupców Republiki Pizy.
Młody Fibonacci uczył się w Boużi pod kierunkiem arabskiego nauczyciela. Już w dzieciństwie zwiedził wiele krajów, w tym także egzotycznych: Egipt, Syrię, Prowansję, Grecję. Poznawał w nich różne systemy matematyczne.
 |
| Leonardo Fibonacci |
W 1200 roku wrócił do Pizy. Tam zajął się opracowywaniem wielu zagadnień starożytnej matematyki. Żył w epoce przed wynalezieniem druku, dlatego jego dzieła mogły zostać rozpowszechnione jedynie za pomocą ręcznego odpisu. Z tego powodu do dziś przetrwało jedynie kilka z jego prac.
Fibonacci zasłużył się dla rozwoju miasta. Jego wysiłki zostały docenione przez cesarza Fryderyka II. Zmarł w Pizie w 1250 roku.
Dokonania
Fibonacci był niezwykle utalentowanym matematykiem, jednak wiele z jego prac i teorii nie oddziałało na rozwój matematyki, ponieważ pozostały w dużej mierze nieznane w okresie średniowiecza.
Jednym z ważniejszych dzieł Leonarda z Pizy było „Liber abaci”, które stanowiło wykład azjatyckich osiągnięć w dziedzinie matematyki. Pojawiły się tu takie pojęcia jak: liczby ujemne, zero, pozycyjny system zapisu liczby, równania liniowe i kwadratowe.
Ponadto ważną pracą była „Practica geometriae”, gdzie Fibonacci po raz pierwszy użył algebry w dziedzinie geometrii.
Od jego nazwiska pochodzi pojęcie liczb Fibonacciego. Jest to specyficzny ciąg liczb naturalnych, w którym każdy kolejny wyraz stanowi sumę dwóch poprzednich. Uczony zajmował się również analizą techniczną, w obrębie której stworzył pojęcie tak zwanych poziomów Fibonacciego.