Biografia
Nicolaus I Bernoulli urodził się w 1687 roku w Bazylei, w Szwajcarii. Należał do słynnej rodziny szwajcarskich matematyków. Był bratankiem Jakoba i Johanna Bernoullich. Uczył się pod kierunkiem swojego wuja Jakoba.
Studiował na Uniwersytecie w Bazylei, w 1704 roku uzyskał magisterium. Pięć lat później otrzymał stopień doktora na podstawie rozprawy poświęconej teorii prawdopodobieństwa. W 1712 roku odbył podróż po Europie, zwiedził Holandię, Anglię i Francję. W 1716 roku otrzymał stanowisko profesora fizyki na Uniwersytecie w Padwie.
W 1722 roku wrócił do Szwajcarii, gdzie objął katedrę logiki na Uniwersytecie w Bazylei. Po dziewięciu latach został natomiast profesorem prawa. Przez pewien czas pełnił również funkcję rektora Uniwersytetu.
Uczony korespondował z kilkoma myślicielami europejskimi, między innymi z Piotrem de Montmort, Godfrydem Leibnizem i Leonardem Eulerem. W słynnym sporze pomiędzy Izaakiem Newtonem i Leibnizem opowiedział się po stronie tego drugiego.
Był członkiem Berlińskiej Akademii Nauk, Royal Society oraz Akademii Bolońskiej. Zmarł w 1759 roku w Bazylei.
Dokonania
Nicolaus I Bernoulli zasłużył się w matematyce, między innymi, pracując nad teorią prawdopodobieństwa. Ważne miejsce w jego dokonaniach zajmowała również analiza równań różniczkowych oraz prace z zakresu geometrii.
Nicolaus Bernoulli zasłynął jednak przede wszystkim ze sformułowania tak zwanego paradoksu petersburskiego. Jest on częścią teorii prawdopodobieństwa i teorii decyzji. Odnosi się zaś do gier losowych i pieniężnej wartości oczekiwanej. Rozwiązanie paradoksu petersburskiego przedstawił jednak dopiero kuzyn Nicolausa, Daniel Bernoulli.
Nicolaus nie pozostawił po sobie wielu dzieł, większość jego teorii wyłania się z bogatej korespondencji matematyka prowadzonej z najwybitniejszymi europejskimi uczonymi. Ponadto warto pamiętać, że to właśnie on czuwał nad redakcją pism Jakoba Bernoullego.