Biografia
Leonard Euler urodził się w 1707 roku w Bazylei w Szwajcarii. Pochodził z rodziny protestanckiej, jego ojciec był pastorem. Leonard uczył się pod kierunkiem swojego ojca. Miał kontynuować rodzinną tradycję i zostać duchownym. Rodzina przyszłego matematyka przyjaźniła się ze słynnym klanem Bernoullich.
W 1720 roku Euler rozpoczął studia filozoficzne na Uniwersytecie w Bazylei. Następnie kontynuował naukę w dziedzinie teologii i języków. Dzięki wstawiennictwu Johanna Bernoulliego ojciec Eulera zgodził się, aby jego syn zajął się matematyką.
W 1726 roku uczony obronił rozprawę doktorską na temat rozchodzenia się dźwięku. W 1727 roku wyjechał do Petersburga, gdzie z polecenia syna Bernoulliego, Daniela, objął posadę wykładowcy fizjologii. Wakat ten pojawił się po śmierci młodszego brata Daniela, Nicolausa. Na miejscu zaczął zajmować się bardziej matematyką niż fizjologią.
 |
| Leonard Euler/ portret autorstwa Johanna Georga Bruckera (1756) |
W 1731 roku został profesorem fizyki na Petersburskim Uniwersytecie Państwowym. Kiedy dwa lata później Daniel Bernoulli wrócił do Szwajcarii, Euler objął po nim katedrę matematyki. W 1734 roku ożenił się z Katarzyną Gsell, której rodzina posiadała szwajcarskie korzenie. Małżeństwo miało trzynaścioro dzieci, jednak do wieku dojrzałego przeżyło jedynie pięcioro.
W 1741 roku na zaproszenie władcy Prus Fryderyka II Hohenzollerna Euler wyjechał do Berlina, gdzie spędził kolejne 25 lat. Został również nauczycielem córki Fryderyka, księżniczki Anhalt-Dessau.
Euler w skutek przebytej infekcji stracił wzrok w prawym oku, a następnie w wyniku katarakty całkowicie oślepł. W 1766 roku jego stosunki z Fryderykiem II uległy znacznemu pogorszeniu, dlatego uczony przyjął zaproszenie carycy Katarzyny i wyjechał do Petersburga.
W 1771 roku w wyniku pożaru stracił dom. Dotkliwie przeżył również śmierć żony. Ponownie ożenił się w 1776 roku. Zmarł w Petersburgu w 1783 roku na skutek wylewu krwi do mózgu.
Dokonania
Euler był jednym z najwybitniejszych umysłów swojej epoki. Pozostawił po sobie ogromną ilość dzieł. Był niezwykle wszechstronny, zajmował się niemal każdą gałęzią matematyki.
W zakresie trygonometrii wprowadził pojęcie funkcji trygonometrycznych oraz ich zapisów. W dziedzinie analizy matematycznej zajmował się rachunkiem różniczkowym i całkowym, wprowadził tak zwane szeregi potęgowe.
Zainicjował rozwój analizy zespolonej. Wykorzystywał te odkrycia w zakresie teorii liczb. Sformułował twierdzenie o liczbach pierwszych i pracował nad prawem wzajemności reszt kwadratowych. Zainicjował tak zwaną teorię grafów.
Co więcej, zajmował się astronomią. Na tym polu obliczał orbity komet i ciał niebieskich. Przyczynił się również do rozwoju optyki i logiki.