Lucy Maud Montgomery - biografia i twórczość

Lucy Maud Montgomery urodziła się w 1874 roku w Clifton na Wyspie Księcia Edwarda, gdzie osadziła akcję wielu swoich utworów. Była jedynaczką, w wieku 21 miesięcy straciła matkę, która zmarła na gruźlicę. Wówczas ojciec wyjechał na zachód kraju, a opiekę nad córką powierzył rodzicom żony. Maud (bo tak nazywano dziewczynkę) przeniosła się do Cavendish, rybackiej wioski na Wyspie Księcia Edwarda. Dziadkowie byli ludźmi surowymi i wymagającymi. Dziewczynka czuła się tam samotna. Rodzinne ciepło odnalazła w domu ciotki Annie (siostry matki), która zastępowała jej matkę, a jej córki były dla sieroty niczym siostry.

W 1890 roku przyszła pisarka przeprowadziła się na rok do domu ojca w Prince Albert. Ojciec, który ponownie się ożenił, doczekał się kolejnych dzieci. Najstarsza córka nie umiała jednak znaleźć z nimi wspólnego języka, jej relacje z nową rodziną ojca nie układały się. Natomiast sama podróż, a także znajomości, które podczas niej zawarła, stanowiły dla niej pozytywne doświadczenie. Odniosła wówczas także swój pierwszy sukces literacki, publikując na łamach „The Patriot” wiersz pt.: „On Cape LeForce”.

Na Wyspę Księcia Edwarda wróciła we wrześniu 1891 roku. Kontynuowała naukę i w 1894 roku zdobyła dyplom nauczycielski. Przez następne cztery lata pracowała jako pedagog kolejno w trzech szkołach. W tym czasie była zaręczona ze swoim kuzynem, Edwardem Simpsonem, jednak odwlekała decyzję o ślubie, ponieważ prawdziwym uczuciem darzyła Hermana Learda. Sytuacja była skomplikowana – z jednej strony czuła się zobowiązana danym słowem, z drugiej jej serce należało do kogoś innego. Jednocześnie miała poczucie, że nie powinna się wiązać ze zwykłym  farmerem. Ostatecznie nie wybrała żadnego z mężczyzn.

Powróciła do domu po śmierci dziadka, by zaopiekować się babką. Pozostała z nią do końca jej życia, czyli przez trzynaście lat. W tym czasie pracowała m.in. jako korektorka w „The Daily Echo”. Przede wszystkim zajmowała się jednak pracą twórczą. Publikowała głównie opowiadania, co wkrótce stało się jej głównym źródłem utrzymania.

W 1906 roku zaręczyła się potajemnie z prezbiteriańskim pastorem, Ewenem MacDonaldem. Wydaje się, że kierowała się w tym względzie raczej rozsądkiem niż gorącym uczuciem. Do ślubu doszło dopiero w 1911 roku, po śmierci babki. Uroczystość miała miejsce w Park Corner, w domu ciotki Annie. Państwo młodzi udali się w podróż poślubną do Wielkiej Brytanii.

Ewen objął obowiązki pastora w Leaskdale w Ontario, żona przeprowadziła się razem z nim, ale w wakacje wracała na ukochaną Wyspę Księcia Edwarda. Państwo MacDonald mieli trzech synów, ale tylko dwóch przeżyło okres dzieciństwa. Będąc żoną pastora, Maud zajmowała się m.in. prowadzeniem szkółki niedzielnej. Jej pasją pozostała literatura, a także fotografia, uprawa kwiatów i gotowanie.

Sukces „Ani z Zielonego Wzgórza” i kolejnych części cyklu stał się początkiem licznych procesów z wydawnictwami. Jak wynika z pamiętników L.M. Montgomery, czuła się samotna, bardzo cierpiała po stracie synka, który zmarł przy porodzie, zmagała się też z depresją męża. W 1935 roku razem z mężem, który zrezygnował z bycia pastorem, przeniosła się do Toronto.

Tu zmarła w 1942 roku. Pochowano ją  na cmentarzu w Cavendish.

Twórczość Lucy Maud Montgomery

Najgłośniejszą powieścią Lucy Maud Montgomery jest „Ania z Zielonego Wzgórza”, która zapoczątkowała siedmioczęściowy cykl opowiadający o losach wyjątkowej dziewczynki, obdarzonej płomiennorudymi włosami i bogatą wyobraźnią. Kolejne części to: „Ania z Avonlea”, „Ania na uniwersytecie”, „Wymarzony dom Ani”, „Dolina tęczy”, „Rilla ze Złotego Brzegu”, „Ania z Szumiących Topoli”, „Ania ze Złotego Brzegu”. Historia Ani, w której Montgomery zawarła sporo wątków z własnego dzieciństwa, przyniosła pisarce światową sławę, została przetłumaczona na wiele języków, a także wydana alfabetem Braille`a.

Ponadto L.M. Montgomery jest autorką takich powieści jak: „Dziewczę z sadu”, „Emilka z Księżycowego Nowiu”, „Emilka Dojrzewa”, „Emilka na falach życia”, „Jana ze Wzgórza Latarni”, „Czarodziejski świat Marigold”, „W pajęczynie życia”, „Pat ze Srebrnego Gaju”, „Pani na Srebrnym Gaju” i innych, łącznie ponad dwudziestu. Jej utwory pełne są ciepła i wiary w dobroć ludzką. Kreują postacie o bujnej wyobraźni i dużej wrażliwości. Nie brak w tych powieściach także życzliwego humoru. Autorka z nostalgią oddaje życie na kanadyjskiej prowincji. Podkreśla znaczenie takich wartości jak miłość, ciepło rodzinne i przyjaźń.

W dorobku autorki znajdują się także zbiory opowiadań (ponad 500 opowiadań), utwory liryczne (jeden zbiór poezji) i autobiograficzne.

Lucy Maud Montgomery (1897)