Biografia
Halina Rudnicka, a właściwie Halina Hausman to polska pisarka i publicystka o pochodzeniu żydowskim. Była również autorką wieli podręczników dla dzieci i młodzieży. Urodziła się w Mławie 12 października 1909 roku. Ukończyła studia humanistyczne i pedagogiczne w Warszawie . Podczas II wojny światowej była członkiem Armii Krajowej, pracowała m.in. jako nauczycielka języka polskiego w tajnych kompletach. Po wojnie na stałe zamieszkała w stolicy pracując w Ministerstwie Oświaty. Pierwsze teksty napisała latach 40. Od tamtej pory poświęcała się wyłącznie pracy pisarskiej.
Została wyróżniona nagrodą Prezesa Rady Ministrów za całokształt swojej twórczości (1960), a w 1966 roku otrzymała „Orle Pióro” – przynawane w wyniku plebiscytu literackiego czytelników pisma „Promyk”. W jej dawnym domu na Żoliborzu znajduje się biblioteka publiczna nosząca jej imię. Jest to jednocześnie Oddział Muzeum Książki Dziecięcej. Autorka zmarła 21 kwietnia 1982 roku w Warszawie.
Książki
Rudnicka debiutowała na łamach prasy w 1948 roku. Wówczas rozpoczęła również pracę pedagogiczną, a w tym redagowanie podręczników szkolnych. W swoich powieściach pisarka poruszała najczęściej problem wyobrażeń ideowych młodzieży z echami ideologii socrealistycznej w tle. Stworzyła również kilka biografii komunistycznych działaczy oraz powieści o problematyce historycznej m.in. Uczniowie Spartakusa. Książki Rudnickiej tłumaczone były na język czeski i hebrajski.
1949: „Polną ścieżką”
1951: „Uczniowie Spartakusa”
1954: „Ludzie niezłomni”
1956: „Płomień za kratą”
1958: „Zielona rakieta”
1959: „Za siódmym progiem”
1960: „Chłopcy ze Starówki”
1963: „Król Agis”
1966: „Syn Heraklesa”
1969: „Heros w okowach”
1976: „Szeryf w spódnicy”.