 |
| Edmund Niziurski (21.05.2006), fot. Mariusz Kubik |
Biografia
Polski prozaik, dramaturg, publicysta i scenarzysta, ur. 10 lipca 1925 roku w Kielcach, w rodzinie urzędniczej. Edukację pobieraną w gimnazjum w mieście rodzinnym przerwał wybuch drugiej wojny światowej. Wraz z rodziną został ewakuowany na Węgry, gdzie kontynuował naukę w gimnazjum dla uchodźców, a do Polski powrócił w 1940 roku. Po tajnych kompletach w Ostrowcu zdał egzamin maturalny w 1943 roku i rozpoczął studia prawnicze (również na tajnych kompletach) w Jeleńcu. Po zakończeniu wojny kontynuował studia na Uniwersytetach Lubelskim i Jagiellońskim, studiując równocześnie dziennikarstwo w Wyższej Szkole Nauk Społecznych w Krakowie i socjologię na Uniwersytecie Jagiellońskim. Po uzyskaniu tytułu magistra prawa mieszkał w Katowicach i Kielcach, a od 1952 roku w Warszawie.
Równolegle z pracą zawodową i publicystyką uprawianą na łamach tygodnika „Wieś” Niziurski praktykował również własną twórczość literacką. Zadebiutował już w roku 1944 opublikowanym w „Biuletynie Informacyjnym” wierszem, po wojnie natomiast współpracował z czasopismami dla dzieci i młodzieży „Płomyk” i „Świat Młodych”, tworzył również słuchowiska dla Polskiego Radia. W 1951 roku został członkiem Związku Literatów
