Jan Antoni Grabowski urodził się 16 marca 1882 roku w Rawie Mazowieckiej, skąd w ostatnich latach XIX wieku przeniósł się do Warszawy w celu podjęcia studiów na Wydziale Chemii Politechniki Warszawskiej. Od 1902 roku aż do odzyskania przez Polskę niepodległości (1918) uczył matematyki w warszawskich gimnazjach, później zaś kontynuował karierę w Ministerstwie Oświaty. Jedyną przerwą w kontakcie z polskim szkolnictwem był dwuletni pobyt w Monachium, gdzie Grabowski udał się na studia z zakresu historii sztuki; wyniesione ze stypendium doświadczenie wykorzystał po II wojnie światowej w Olsztynie koordynując odbudowę miasta i proces odzyskiwania zagrabionych dzieł sztuki.
Grabowski częstokroć podpisywał swoje utwory beletrystyczne pseudonimami Antoni Molski oraz Jan Antoni Rawski. Najsilniejszą grupę stanowią wśród nich bajki oraz powieści i opowiadania przeznaczone dla najmłodszych czytelników, zebrane przez autora w zbiór „Opowiadań” tuż przed jego śmiercią w 1950 roku; znalazły się tu utwory znane i lubiane po dziś dzień, jak choćby „Puc, Bursztyn i goście”, „Reksio i Pucek”, „Prawdziwa historia o kotce”, czy „Kochany zwierzyniec”. Z myślą o dzieciach pisarz tworzył również podręczniki szkolne (głównie z matematyki), dorosłym zaś czytelnikom okresu międzywojennego znane były broszury krajoznawcze oraz opracowania takich dzieł, jak „Pamiętniki” Paska, bajki Ezopa, czy „Don Kichot”.
Zmarł 19 lipca 1950 roku w Warszawie.
