Czarna owieczka - streszczenie

Narratorem opowieści jest tajemniczy sąsiad rodziny Popiołków – ubogiego listonosza i jego córeczek bliźniaczek, Zosi i Wisi. Dziewczynki tym tylko wyróżniają się w miasteczku, że na czerwonej wstążce prowadzają czarną owcę Perełkę i kochają ją ponad wszystko.

Pewnego dnia Perełka umiera, pozostawiwszy malutką, tak jak ona zupełnie czarną córeczkę, która wydaje się jeszcze za mała na to, by przeżyć bez opieki matki. Sąsiad doradza dziewczynkom, aby małą Metkę oddać na wychowanie jego suczce karmiącej właśnie swoje szczenię. Dobrotliwa Wierna bez zastanowienia godzi się na pomysł swojego pana i zabiera owieczkę do budy, dzieląc odtąd matczyną troskę pomiędzy swojego Misia – psiaka podobnego do małego niedźwiadka – i Metkę.

Po kilku dniach dziewczynki odnajdują swoją owieczkę w dobrej formie, ale – o dziwo – zachowującą się zupełnie jak piesek, stale biegającą za Misiem i powtarzającą wszystkie jego czynności. Gdy sąsiad zabrania im podnoszenia bardzo delikatnego jeszcze zwierzątka, dziewczynki obrażają się i nie przychodzą przez dłuższy czas, a później wyjeżdżają do ciotki na wieś na całe lato.

Przyjaźń Metki i Misia zacieśnia się tymczasem coraz bardziej, wszystko więc robią razem i w taki sam sposób za wyjątkiem jedzenia, w którym kierują się zdecydowanie różnymi od siebie gustami. Pomiędzy zwierzakami dochodzi nawet do batalii o pałętającą się po podwórku kość, Metka chętnie uczy się też psich sztuczek i po psiemu wita gości.

Kiedy mija lato, na podwórzu sąsiada pojawiają się małe Popiołki, początkowo nie do końca zachwycone psimi manierami owieczki, marzyły bowiem o posiadaniu zwierzątka podobnego do uległej i melancholijnej Perełki. Po krótkiej rozmowie Zosia i Wisia dochodzą jednak do wniosku, iż każdego należy kochać takim jakim jest, uszczęśliwione zabierają więc wesołą Metkę do swojego domu.