Zbigniew Nienacki – biografia

Zbigniew Nienacki przyszedł na świat 1 stycznia 1929 roku jako dziecko dwojga łódzkich nauczycieli, którzy od najmłodszych lat podsycali w chłopcu zainteresowanie literaturą i dopingowali w pierwszych próbach twórczych. Lata wojenne rodzina spędziła w Słupi Skierniewickiej, zaś po powrocie do Łodzi w 1945 roku Zbigniew wznowił edukację w liceum, kontynuując ją w Wyższej Szkole Filmowej na wydziale scenopisarstwa. Prawdziwe nazwisko – Nowicki – zastąpił na początku lat 50-tych pseudonimem literackim, omijając w ten sposób ciążący na nim zakaz publikacji, jaki kilka miesięcy wcześniej wydali partyjni działacze „Nowej Kultury”. Zakaz był wynikiem nieostrożnych wypowiedzi młodego inteligenta o socjalizmie podczas pobytu na stypendium w Moskwie w 1949 roku.

Przychylność jednego z dygnitarzy umożliwiła Nienackiemu rozpoczęcie kariery dziennikarskiej – najpierw na stanowisku redaktora „Gazety Robotniczej”, a od 1951 roku w charakterze kierownika działu reportażu w tygodniku „Odgłosy”. Przygotowywał równocześnie utwory beletrystyczne i historyczno-literackie, które posłużyły za kanwę powieści powstałych w latach 60-tych – publikacji doczekało się wówczas kilka utworów dla młodzieży i dorosłych,