Wilhelm (po lewej) i Jakub Grimm, 1855 |
Jacob Ludwig Karl Grimm (ur. 1775) i Wilhelm Karl Grimm (ur. 1786) byli dwoma z dziewięciorga dzieci prawnika z Hanau, po którego śmierci rodzina znalazła się w bardzo trudnej sytuacji materialnej. Dzięki wsparciu finansowym ciotki chłopcy dostali się na prestiżowe studia prawnicze w Marburgu, gdzie zetknęli się z profesorem Friedrichem von Savigny – wybitny filolog rozbudził w nich zainteresowanie niemiecką literaturą średniowiecza, które zaowocowało później znakomitymi rozprawami naukowymi.
W 1808 roku obaj bracia otrzymali posady w bibliotece królewskiej w Kassel, gdzie jednym z ich zadań stało się gromadzenie i opracowywanie niemieckich baśni ludowych, których wybór zaprezentowali w serii „Kinder- und Hausmarchen” wydanej w kilku tomach pomiędzy 1812 a 1815 rokiem (w języku polskim wybór ukazał się jako „Baśnie dla dzieci i młodzieży” w 1895 roku). W tym okresie ukazały się również rozprawy naukowe na temat duńskich i irlandzkich baśni ludowych oraz mitologii nordyckiej.
W 1830 roku bracia przenieśli się do Getyngi obejmując stanowiska profesorskie na tutejszym uniwersytecie, co umożliwiło im kontynuację dotychczasowych badań – w 1835 roku Wilhelm opublikował „Mitologię germańską”, a Jacob kolejne tomy ludowych baśni. Ich karierę przerwało wystąpienie w tzw. Siódemce z Getyngi, która zaprotestowała przeciw zniesieniu liberalnej konstytucji; w akcie represji siedmiu profesorów zostało wydalonych z uniwersytetu i deportowanych z Hannoweru.
W 1840 roku dzięki poparciu przyjaciół bracia otrzymali propozycję pracy na Uniwersytecie Berlińskim, gdzie kontynuowali prace nad Słownikiem Niemieckim („Deutches Wörterbuch”), rozpoczętą na krótko po swoim „wygnaniu”. Słownik okazał się najwybitniejszym dziełem braci Grimm i zapewnił im poczytne miejsce w historii niemieckiego językoznawstwa; jego pierwszy tom ukazał się w 1852 roku – dzięki finansowemu i merytorycznemu wsparciu Niemieckiej Akademii Nauk – zaś kolejne pojawiały się regularnie aż do 1961 roku. Pomysłodawcy dzieła pracowali nad nim do końca swojego życia – Wilhelm zmarł w 1859 roku, a Jacob w 1863; za symboliczny uważa się fakt, iż ostatnim hasłem opracowanym przez starszego z braci było słowo „Frucht” („owoc”).