Charles Perrault – biografia

Charles Perrault urodził się 12 stycznia 1628 roku w Paryżu, w bogatej mieszczańskiej rodzinie, która zapewniła mu edukację w najlepszych szkołach Francji. Po ukończeniu studiów prawniczych, idąc śladem ojca i starszych braci, rozpoczął karierę w rozmaitych instytucjach państwowych stając się wkrótce prawą ręką Jean Baptiste Colberta – królewskiego ministra. Prawdopodobnie za jego namową Colbert przeforsował projekt fasady Louvre’u autorstwa Claude Perrault’a (brata Charles’a), z którym konkurował sam Gian Lorenzo Bernini.

Pod koniec lat 60-tych Perrault stworzył kilka utworów okolicznościowych związanych z życiem dworu króla Ludwika XIV, zaś w 1674 roku opublikował rozprawę „Critique de l'Opéra” („Krytyka opery”) stanowiącą jeden z pierwszych głosów w tzw. Sporze Starożytników z Nowożytnikami – autor opowiedział się tu po stronie kultury współczesnej zwracającej się ku językom ojczystym, która jego zdaniem równała się jakościowo z kulturą antyczną. Po wstąpieniu do Akademii Francuskiej w 1671 roku kontynuował debatę ze zwolennikami klasycznych kanonów kultury, a swoje poglądy podsumował później w dziełach „Wiek Ludwika Wielkiego” (1687) oraz „Porównania starożytnych z nowożytnymi” (1688-97).

Na początku lat 90-tych Perrault utracił przychylność swoich protektorów i związane z nią stanowiska, postanowił więc poświęcić się życiu rodzinnemu i pisarstwu. Powstał wówczas zbiorek baśni nazwany przez autora „Opowieściami o przeszłości z morałami” – znany lepiej pod swoim podtytułem jako „Bajki Babci Gąski” (1697) – zawierający najbardziej znane, wzorcowe dla całego gatunku utwory („Kopciuszek”, „Śpiąca Królewna”, „Czerwony Kapturek”).

Perrault umarł wiosną 1703 roku w Paryżu, gdzie został pochowany.

Charles Perrault, 1665