Czerwony Kapturek - streszczenie

Historia dziewczynki w czerwonym nakryciu głowy funkcjonowała we francuskich baśniach ludowych przekazywanych ustnie od XIV wieku, inspirowana w pewnej mierze mitologicznymi i biblijnymi opowieściami o bohaterach wydostających się z wnętrzności potworów. W wersji Perraulta baśń została pozbawiona najbardziej krwawych motywów, ale również opatrzona nowym zakończeniem o moralizatorskim wymiarze. Opowieść weszła w skład tomu „Bajki Babci Gąski” z 1697 roku jako „Mały Czerwony Kapturek” („Le Petit Chaperon Rouge”).

Główną bohaterką historii jest mała urocza dziewczynka, której ukochana babcia uszyła czerwone wdzianko z kapturem – stało się ono nieodłącznym atrybutem dziecka, stąd też w wiosce zaczęto nazywać go Czerwonym Kapturkiem.

Pewnego dnia matka wysłała córkę w odwiedziny do niedomagającej babci mieszkającej w odległej wsi. W czasie przeprawy przez las dziewczynka napotkała wilka i niebacznie wdała się z nim w rozmowę wyjawiając, gdzie znajduje się domek babci. Wilk udał się wtedy do chatki i podszywając się pod Czerwonego Kapturka wtargnął do środka, czym prędzej pożerając babcię i zajmując jej miejsce w łóżku.

Kiedy pod chatką pojawiła się dziewczynka, wilk zmienionym głosem zachęcił