Biografia
Julia Duszyńska urodziła się 24 kwietnia 1898 roku w Wolsku na terenie Rosji. Pisarka pochodziła z bogatej rodziny – ojciec pracował fizycznie, a matka była artystką-malarką. Duszyńska ukończyła gimnazjum w Warszawie, w tym samym okresie popadła w ciężką chorobę – gruźlicę, która ostatecznie przyczyniła się do jej śmierci. Po wybuchu I wojny światowej wraz z matką wyjechała do Gruzji, gdzie przebywał ojciec jednak już w 1918 powróciła do Polski. W 1919 roku poślubiła Karola Duszyńskiego – małżeństwo zamieszkało w Rohatyniu, gdzie Julia pracowała jako nauczyciel historii oraz języków obcych.
W 19125 roku powróciła do Warszawy, gdzie zajmowała się przede wszystkim twórczością literacką. Wówczas rozpoczęła współpracę z czasopismem „Słonko”. Drugą wojnę światową pisarka w całości spędziła w stolicy. W 1942 roku gruźlica zaczęła poważnie doskwierać artystce. Z tego powodu wyjechała na leczenie do Otwocka, gdzie zmarła 16 listopada 1948 roku.
Książki
Duszyńska była przede wszystkim autorką licznych książek dla dzieci i młodzieży. Debiutowała w roku 1927, gdy opublikowano jej opowiadania pt. Słoń Duda. Uczestniczyła także w tworzeniu i redagowaniu podręczników do języka polskiego oraz historii. Najpopularniejsze utwory Julii Duszyńskiej to:
Słoń Duda. Opowiadania wierszem dla dzieci (1927 r.)
Szarusia (1938 r.)
Baśń o Szymku, Tymku i żywej wodzie (1949 r.)
Pan Cicapcia (1939 r.)
Cudaczek – Wyśmiewaczek (1947 r.)
 |
| Julia Duszyńska / www.wikipedia.org.pl |