Królewna Śnieżka - streszczenie

W pierwszym tomie „Bajek dla dzieci” z 1812 roku Bracia Grimm spisali i zreasumowali ludowe przekazy o postaci zwanej „Schneewittchen”, która pojawiała się na niemieckim obszarze językowym od ok. XVI wieku.

Baśń rozpoczyna scena przedstawiająca królową, która szyje przy oknie w zimowy poranek. Kiedy kropla krwi z nakłutego igłą palca pada na śnieg, królowa wyraża życzenie, aby powić dziecko „białe jak śnieg, rumiane jak krew i o włosach czarnych jak heban”. W rok później na świat przychodzi córeczka będąca spełnieniem jej życzenia, stąd też zostaje nazwana Śnieżką, królowa umiera jednak w połogu, a niedługo później król żeni się ponownie z kobietą piękną, ale dumną i zarozumiałą. Nowa królowa co dzień pyta swoje zwierciadło kto jest najpiękniejszy na świecie, otrzymując zapewnienia, że nikt nie jest w stanie dorównać jej urodą, kiedy jednak Śnieżka kończy siedem lat, zwierciadło to ją wskazuje jako najpiękniejszą. Z zazdrości królowa rozkazuje strzelcowi wyprowadzić dziecko do lasu, zabić je, a na dowód wykonanego zadania przynieść serce dziewczynki. Uroda i czar Śnieżki sprawiają jednak, że sługa nie potrafi wykonać powierzonej mu misji, puszcza więc dziewczynkę wolno, a królowej przynosi serce zająca.

Dziewczynka biegnie przez las cały dzień, aż trafia do małego domku i – zmęczona – usypia w jednym w siedmiu maleńkich łóżeczek. Po pewnym czasie do domku wracają jego gospodarze – krasnoludki pracujące w górach przy wydobyciu złota i brylantów. Rankiem Śnieżka opowiada im o niecnym planie macochy i swojej ucieczce, a siedmiu krasnoludków proponuje pięknej dziewczynce zamieszkanie w ich domku. Co rano krasnoludki wychodząc do pracy przestrzegają Śnieżkę, by nie wpuszczała nikogo do domku. Tymczasem jednak zła królowa dowiaduje się od swojego zwierciadełka, że dziewczynka żyje za górami, za lasami w chatce krasnoludków, postanawia więc przebrać się za starą handlarkę i podstępem zabić pasierbicę. Pod pozorem ściągnięcia sznurówki w sprzedawanym dziewczynie gorsecie przebrana królowa pozbawia Śnieżkę oddechu; leżącą jak martwa dziewczynkę wieczorem odnajdują krasnoludki, oswobadzając ją z ciasnego gorsetu.

Pomimo przestróg Śnieżka i za drugim razem nie wyczuwa podstępu przebranej macochy i pozwala wpiąć sobie we włosy zatruty grzebyk, który wieczorem wyjmują krasnoludki, po raz drugi ratując dziewczynie życie. Królowa wymyśla wówczas nowy podstęp i w przebraniu wieśniaczki pojawia się po raz trzeci przed domkiem krasnoludków, proponując Śnieżce apetyczne jabłko; sama gryzie zdrową połowę owocu, a dziewczynie podaje zatrutą i odchodzi pewna, że tym razem zabiła konkurentkę do tytułu najpiękniejszej.

Po swoim wieczornym powrocie krasnoludki nie odnajdują sposobu na uratowanie księżniczki, postanawiają wobec tego zorganizować jej pogrzeb. Ciało Śnieżki wygląda cały czas pięknie i świeżo, krasnoludki zamiast chować je w ziemi składają je więc w szklanej trumnie, na którą natrafia przypadkowo pewien książę. Mężczyzna zakochuje się w pięknej dziewczynie i prosi krasnoludki, by oddały mu jej ciało; w czasie przenoszenia trumny jeden z pachołków potyka się, a wtedy z ust Śnieżki wypada kawałek zatrutego jabłka i dziewczyna ożywa, wpadając w ramiona księcia.

Niedługo później odbywa się ślub Śnieżki i księcia, na które młodzi zapraszają również złą królową. Rozpoznając w pannie młodej swoją pasierbicę kobieta wpada w taką rozpacz, że cała jej uroda ulatuje i sama nie ma już ochoty zaglądać w swoje zwierciadło. Królowa opuszcza wtedy królestwo i słuch po niej ginie, Śnieżka zaś żyje długo i szczęśliwie ze swoim księciem.