Rozdział 1
Podczas przeglądania starych zeszytów tuż po zdanej maturze, narrator (którym jest Ciamciara), natrafia na zeszyt wydatków swojej byłej paczki. Wśród różnych drobiazgów jeden skrót wywołuje u niego wspomnienia. SPONAA.
Przenosimy się kilka lat wstecz. Czterech uczniów klasy 8A w męskiej szkole im. Lindego, wysłuchuje „kazania” Dyrektora, który wykłada im, jaką hańbą okryli sławne imię szkoły oraz jej sławnych wychowanków. Tych czterech uczniów to Zasępa, Ciamciara, Słabiński zwany Słabym oraz Pędzel, czyli Pędzelkiewicz. Uczniowie ci oraz ich klasa przez siedem lat jakimś cudem utrzymała się w szkole. Był zaledwie początek września, kiedy nauczyciele owej 8A stwierdzili, iż jest to młodzież krnąbrna, leniwa i głupia. Dlatego też dyrektor postanawia ostro wziąć się za leniów. Podczas gwałtownej przemowy dyrektora, której towarzyszyła równie gwałtowna gestykulacja, dyrektor strąca popiersie Katona. Postanawia je wyrzucić – nie zgadza się na to nauczyciel historii zwany Alcybiadesem. Podnosi strzaskanego Katona i mówi, iż go naprawi.
Rozdział 2
Czterech uczniów oznajmia klasie, iż teraz nastały dla nich ciężkie dni. Ciało pedagogiczne weźmie się solidnie za dokształcanie nieuków. Wpierw uczniowie zostają przebadani przez psychologa szkolnego, który mimo ich usilnych prób stwierdza, że wszystko z nimi w porządku. Paczka ze smutnymi minami przesiaduje w swojej ulubionej kryjówce – Wędzarni. Przez kilka następnych dni humory im nie dopisują. Jednak pewnego dnia Zasępa mówi chłopakom o zebraniu w szkolnym obserwatorium. Tam oczekuje na nich Alibaba, uczeń jedenastej klasy. Alibaba nie ma dla nich również dobrych wieści. Otóż okazuje się, że swoim okropnym zachowaniem zachwiali delikatną równowagę pomiędzy uczniami a nauczycielami. Okazuje się, że już od wieków uczniowie szkoły im. Lindego, nawet ci najznakomitsi wychowankowie, pracowali nad osiągnięciem tzw. Status Quo. Chłopcy z 8A zaburzyli jednak ten status. Alibaba daje im miesiąc na unormowanie sytuacji, inaczej będzie z nimi źle.
Rozdział 3
Po zebraniu na lekcji chemii Ciamciara pogrąża się w ponurych rozmyślaniach. Wyrwany do odpowiedzi przez nauczyciela chemii pana Farfałę, źle przekręca kurek z gazem przez co wysadza w powietrze aparat. Swoim czynem jeszcze bardziej rozjusza nauczycieli. Po lekcjach w Wędzarni chłopcy dyskutują o swojej sytuacji. Nagle Pędzel mający starszego brata przypomina sobie, jak ten opowiadał mu o Sposobie na każdego nauczyciela. Ten sposób to słaby punkt każdego pedagoga. Chłopcy postanawiają kupić sposób i w ten sposób zdążyć przed terminem narzuconym przez Alibabę. Chłopcy postanawiają pozyskać sposób. Wpierw od starszego brata – ten jednak nic nie mówi. Później chłopcy udają się do Alibaby – ten wyśmiewa ich i poniża, za to że żebrzą o pomoc. W akcie desperacji chłopcy udają się do Kickiego, znanego kanciarza i cwaniaka. Ten nie może im sprzedać sposobu, kieruje ich jednak do Szekspira, który może im pomóc.
Rozdział 4
Chłopcy odnajdują Szekspira na próbie szkolnego kółka teatralnego. Ten każe im przebrać się do sceny porwania kacyka. Chłopcy wykorzystują moment i porywają Szekspira do ogrodu za szkołą. Chcą zmusić go, by wydał im sposób. Ten jednak milczy. Całą grupkę atakują mrówki. Szekspir uwalnia się z więzów i ściga chłopców. Ci chowają się w Wędzarni. Do ogrodu przychodzą nauczyciele zwabieni krzykiem woźnej. Szekspir ratuje chłopców z opałów i kary, mówiąc, że poniosło ich troszkę na próbie teatralnej.
Rozdział 5
Chłopcy idą znów do Kickiego, któremu obiecują rakietę tenisową, która do nich nie należy. Ten radzi im, by poszli do Wątłusza Pierwszego – mistrza bokserskiego szkoły, teraz jednak cierpiącego na ból istnienia i starającego się zostać poetą. Chłopcy wdają się w awanturę z Kickim o rakietę.
Rozdział 6
Chłopcy postanawiają zerknąć do kasy, by zebrać pieniądze na sposób. Okazuje się, że udaje im się wysupłać czterdzieści siedem złotych i dziesięć groszy. Z taką sumą w kieszeni spotykają się z Wątłuszem Pierwszym i wykładają mu swój problem. Ten w zamian za pomoc Ciamciary w układaniu rymów i kwotę oferowaną przez chłopców, decyduje się sprzedać sposób na nauczyciela historii, zwanego Alcybiadesem. Nauczyciel ów - sympatyczny, starszy pan nie miał poważania ani wśród grona, ani wśród uczniów. Jednak był dobrodusznym człowiekiem i wszyscy go lubili. Chłopcy postanawiają się naradzić.
Rozdział 7
Chłopcy decydują się kupić sposób na Alcybiadesa. Okazuje się, że w tajniki sposobu ma ich wprowadzić Szekspir. Czwórka przyjaciół wyczuwa tutaj podstęp starszego kolegi, jednak nie ma wyboru. Chłopcy pobierają nauki u Szekspira – ten wyjaśnia im jak bardzo ważne było opracowywanie sposobu. Szekspir wykłada im również teorię koegzystencji nauczycieli i uczniów. Każde zaburzenie równowagi jest niemile widziane zarówno przez jednych, jak i drugich.
Rozdział 8
Po spotkaniu z Szekspirem, następuje gorąca dyskusja o zasadności użycia SPONY – czyli sposobu na Alcybiadesa. Szekspir wprowadza ich w tajniki sposobu, wyjaśnia jego działanie, polegające na dryfowaniu oraz zastosowaniu Wielkiego Asocjacyjnego Bluffu oraz zapuszczaniu „Węża morskiego”. Uczniowie powinni również stosować Działania dezorientujące, które wprowadzają nauczyciela w stan oszołomienia. Chłopcy, pewni swego, postanawiają zapuścić „Węża morskiego” już następnego dnia.
Rozdział 9
Chłopcy następnego dnia zaczynają stosować Działania dezorientujące – pomagają Alcybiadesowi nieść teczkę i palto do szkoły. Tego dnia okazuje się, że szkoła jedzie ze swoją sztuką do Domu Młodzieży. Opiekunem wycieczki zostaje Alcybiades. Chłopcy zmuszeni są jechać z ekipą teatralną. W Domu Młodzieży okazuje się, że chłopcy ze starszych klas wysmarowali miejscowych uczniów czarną pastą do butów. Przedstawienie się jednak odbyło, choć Alcybiades nie wyglądał na zadowolonego z zachowania swoich starszych podopiecznych.
Rozdział 10
Po pierwszych niepowodzeniach chłopcy postanawiają kontynuować Wielki Bluff. Podczas kolejnych zajęć pomagają nieść Alcybiadesowi zepsute i słabo sklejone popiersie Katona. Okazuje się, że Dyrektor nie chce widzieć Katona w pokoju nauczycielskim. Chłopcy wpadają na to, by Katona przenieść do ich klasy. Robią tym dobre wrażenie na Alcybiadesie.
Rozdział 11
Na lekcji historii próbują zapuścić „Węża morskiego”, jednak ich historia o wybuchających spodniach pranych w benzynie nie skutkuje. Zawiedziona czwórka przyjaciół idzie do Szekspira. Ten wyjaśnia się, że jedynym skutecznym „dryfem” w przypadku Alcybiadesa jest „dryf historyczny”. Chłopcy postanawiają na następną lekcję przygotować się znacznie lepiej.
Rozdział 12
Zasępa, Słaby, Pędzel i Ciamciara gorączkowo zastanawiają się, w jaki najbezpieczniejszy sposób dla nich przeprowadzić „dryf historyczny”. Postanawiają również założyć kółko historyczne. Zgodnie ze sposobem przygotowują dwóch dyżurnych „obkutych na blachę”. Myślą również o znajomym numizmatyku, pomysł jednak odpada, kiedy okazuje się, że numizmatyk wylądował w szpitalu psychiatrycznym. Chłopcy postanawiają sami zdobyć „eksponat”, czyli pojechać na wykopaliska w okolice Warszawy do Czerska. Po całym dniu bezowocnych poszukiwań spotykają rolnika, który im sprzedaje misiurkę. Czuli się trochę źle, gdyż myśleli, że oszukali rolnika, kupując misiurkę za niewielką cenę.
Rozdział 13
Następnego dnia chłopcy dumnie zaprezentowali misiurkę Alcybiadesowi. Ten uśmiał się serdecznie i wyjaśnił chłopcom, że kupili starą siatkę ochronną pszczelarza. Ucieszony jednak zmianą w zachowaniu klasy, Alcybiades oferuje im przymierze. Oni, Alcybiades i Katon mają zawrzeć triumwirat. Miał polegać on na braku klasówek, pytań i ocen natomiast chłopcy mieliby być swobodnymi badaczami historii. Cała klasa zgadza się na propozycję. I zaczynają się lekcje z Alcybiadesem, podczas których wszyscy uczniowie zasłuchani są w opowieści belfra.
Rozdział 14
Rozpoczął się okres znany później w dziejach szkoły jako czas Wielkiego Asocjacyjnego Bluffu. Chłopcy utworzyli cały ceremoniał. Alcybiades nazywał ich swoją Ósmą Legią. Ciało pedagogiczne również było zaniepokojone zmianami, jakie zaszły w klasie. Sytuacja uczniów była bowiem dobra tylko na historii, z innych przedmiotów klasa miała dwóje. Alcybiades dzielnie bronił na zebraniach swoich uczniów. Sam również się zmienił – poweselał, odżył, tryskał dobrym humorem. Ciamciara zauważa, że chłopcy z klasy coraz bardziej są zaangażowani w stosowanie sposobu. Zasępa, jako pesymista uważa, iż uczniowie powariowali i sami chcą się uczyć.
Rozdział 15
Okres WAB-u trwał całą zimę, aż do kwietnia, gdy na lekcji Alcybiades poinformował ich, że cała klasa pójdzie na wycieczkę i będzie oprowadzać inną klasę spoza warszawy. Alcybiades przekazał klasie również informacje, że na wycieczce będzie Dyrektor, który ma się przekonać, co potrafi ósma A. Cała klasa jest załamana. Ciamciara po powrocie ma straszny sen, w którym wszystko się wydało. Chłopcy nie byli przygotowani, a Alcybiades został zmuszony do odejścia ze szkoły przez co umarł. Ciamciara we śnie widział jego pogrzeb, kondukt żałobny w czarnych szatach. W końcu obudził się z koszmaru.
Rozdział 16
W dzień wycieczki cała czwórka idzie do Alcybiadesa i wyjaśnia mu, że to wszystko to był Sposób, dryf. Alcybiades nie wydaje się być tym zrażony i wyjaśnia, że dryf to też może być metoda nauki. Chłopcy przyznają się również do swej niewiedzy, Alcybiades zaś jest pewien, że wchłonęli wiedzę jak gąbka i świetnie sobie poradzą na wycieczce.
Rozdział 17
Wbrew obawom chłopców, każdy z nich opowiadał pewnie i spokojnie o różnych historycznych miejscach Warszawy. Wycieczka się udała. Ciamciara tylko pod koniec zastanawiał się, co było przyczyną tego cudu? Zemsta Szekspira? Podstęp Alcybiadesa? Czy geniusz Ósmej Legii?