Wiersz rozpoczyna się opisem krajobrazu w miejscu o nazwie kraj Grombolianów. Panuje ciemność, a burzowe chmury są nisko osadzone nad horyzontem. W pewnej chwili rozbłyska iskra, która przemieszcza się z dużą prędkością, a mieszkańcy, którzy obserwują zjawisko rozpoznają w zjawisku Donga ze świecącym nosem. Wówczas następuje opis krótkiej historii postaci. W dawnych czasach Dong zakochał się w pannie, która przybyła razem z wyprawą Dżambli. Wybranka serca Donga i jej towarzysze wspólnie spędzali czas na tańcach, śpiewach i biesiadowaniu. Dong ani na chwilę nie chciał opuścić ukochanej. Po upływie pewnego czasu Dżmable postanowili wyruszyć w dalszą podróż. Ruszyła z nimi również sympatia Donga, który pozostał na brzegu zupełnie sam. Bohater postanowił wędrować przez świat bez ustanku aż do czasu, gdy odnajdzie dziewczynę. Wędrował zatem ze swoim fletem dzień i noc, jednak w ciemności nie widział zbyt wiele. Zdarł zatem z drzew magiczną korę, z której utkał dla siebie dziwny, świecący nos oświetlający mu drogę. Przywiązał go sznurkiem do swojej głowy i pomalował na różowo. Na końcu tego nosa zawiesił lampę. Od tamtej pory Dong błądzi po wszystkich krainach w poszukiwaniu miłości.