jednak do wieku dojrzałego przeżyło jedynie pięcioro.
W 1741 roku na zaproszenie władcy Prus Fryderyka II Hohenzollerna Euler wyjechał do Berlina, gdzie spędził kolejne 25 lat. Został również nauczycielem córki Fryderyka, księżniczki Anhalt-Dessau.
Euler w skutek przebytej infekcji stracił wzrok w prawym oku, a następnie w wyniku katarakty całkowicie oślepł. W 1766 roku jego stosunki z Fryderykiem II uległy znacznemu pogorszeniu, dlatego uczony przyjął zaproszenie carycy Katarzyny i wyjechał do Petersburga.
W 1771 roku w wyniku pożaru stracił dom. Dotkliwie przeżył również śmierć żony. Ponownie ożenił się w 1776 roku. Zmarł w Petersburgu w 1783 roku na skutek wylewu krwi do mózgu.
Dokonania
Euler był jednym z najwybitniejszych umysłów swojej epoki. Pozostawił po sobie ogromną ilość dzieł. Był niezwykle wszechstronny, zajmował się niemal każdą gałęzią matematyki.
W zakresie trygonometrii wprowadził pojęcie funkcji trygonometrycznych oraz ich zapisów. W dziedzinie analizy matematycznej zajmował się rachunkiem różniczkowym i całkowym, wprowadził tak zwane szeregi potęgowe.
Zainicjował rozwój analizy zespolonej. Wykorzystywał te odkrycia w zakresie teorii liczb. Sformułował twierdzenie o liczbach pierwszych i pracował nad prawem wzajemności reszt kwadratowych. Zainicjował tak zwaną teorię grafów.
Co więcej, zajmował się astronomią. Na tym polu obliczał orbity komet i ciał niebieskich. Przyczynił się również do rozwoju optyki i logiki.