Rozmowa liryczna – interpretacja i analiza

Wiersz jest rozmową dwojga kochanków. Kobieta pyta mężczyznę, jak bardzo ją kocha. W odpowiedzi zakochany przywołuje niezliczoną ilość sytuacji, których różnorodność, jak zapewnia, wcale nie zmienia jego miłości, ponieważ kocha we wszystkich możliwych okolicznościach.

Utwór powstał w 1950 roku. Jego genezę można łączyć z prywatnymi doświadczeniami poety. Trzeba jednak pamiętać, że Gałczyński wiele swoich tekstów pisał na zlecenie, więc nie sposób do końca wykluczyć, iż bezpośrednią przyczyną powstania „Rozmowy lirycznej” było czyjeś zamówienie.

„Rozmowa liryczna”, jak wskazuje sam tytuł, jest dialogiem. Podmiot liryczny prezentuje wymianę zdań pomiędzy dwojgiem kochanków. Jest ona zbudowana z pytań kobiety i odpowiedzi zakochanego mężczyzny. Przedmiotem rozmowy jest miłość, na podstawie wypowiedzi kochanka można określić jej cechy charakterystyczne, którymi są przede wszystkim trwałość i niezmienność. Podmiot liryczny ukrywa się za bohaterami wiersza, nie ujawnia się bezpośrednio.

Forma wiersza jest bardzo wyraźnie określona już w samym tytule: to rozmowa liryczna. Rozpoczyna się ona od określenia sytuacji dialogu:

- Powiedz mi, jak mnie kochasz
- Powiem

Te dwa wersy uzmysławiają, iż dalsza część utworu będzie zbudowana z pytań i odpowiedzi. Celem tych ostatnich jest przekonanie ukochanej o stałości uczucia zakochanego. Mężczyzna nie opisuje tej cechy swojej miłości wprost. Odwołuje się do zestawu sytuacji, które są najbardziej powszednie, ale – co najważniejsze – powtarzalne. Najlepiej jest to widoczne na przykładzie przywołanych w utworze pór roku: tak jak ukochana może być pewna, że będą one następować po sobie, tak samo powinna być przekonana o trwałości uczucia kochanka.