Angielska literatura międzywojenna

Literatura angielska w okresie międzywojennym przedstawia się niezwykle interesująco. Pojawiły się tu wybitne indywidualności, które wyznaczyły następnie najważniejsze kierunki rozwoju zwłaszcza w dziedzinie prozy XX wieku.

To tu rozpoczął się feministyczny nurt w literaturze  międzywojennej reprezentowany przez rewelacyjną twórczość Virginii Woolf. W centrum jej psychologicznych powieści znalazły się problemy kobiecej tożsamości i seksualności, a także refleksja nad rolą i miejscem kobiety we współczesnym świecie. „Pani Dolloway” to wielowarstwowy utwór uruchamiający mit Androgyne. Jednocześnie powieść ta została zbudowana w oparciu o nowatorskie rozwiązania: odzwierciedlenie mechanizmów działania pamięci bohaterki, która w ciągu jednego dnia przypomina sobie całe życie, technikę symultaniczną oraz użycie monologu wewnętrznego. „Orlando” był natomiast powieścią fanatyczną inspirowaną psychologizmem. Istotne utwory pisarki to również „Do latarni morskiej”, „Fale” i „Lata”.

Na zupełnie innym biegunie literatury znajdowała się natomiast twórczość Heberta George’a Wellsa. W okresie międzywojennym napisał on takie powieści, jak „Ludzie jak bogowie”, „Sen”, „Ojciec Krystyny Lamberty”, „Wyspa