„Inny świat” Gustawa Herlinga-Grudzińskiego to książka wspomnieniowa. Autor opisał swój pobyt w obozie pracy przymusowej na dalekiej północy Związku Sowieckiego. Łagry sowieckie nazywano „białym Oświęcimiem” ze względu na liczne podobieństwa dwóch zbrodniczych ideologii politycznych – komunizmu i nazizmu. Hitlerowcy i bolszewicy stworzyli w zarządzanych przez siebie państwach system oparty na terrorze, przemocy i strachu. Dopuszczali się ludobójstwa wobec całych grup etnicznych, narodowych i społecznych. W sowieckiej Rosji komuniści stworzyli system łagrów, które były de facto obozami koncentracyjnymi. Miliony ludzi straciły w nich życie i zdrowie.
Jakie znaczenie ma tytuł do zrozumienia sensu utworu? – omówienie zagadnienia na przykładzie „Innego świata”
Sowieckie łagry były obozami pracy przymusowej. Przebywających w nich więźniów sprowadzano do roli niewolników, którzy pracowali ponad siły, otrzymując przy tym głodowe racje żywnościowe. Praca w łagrze była rodzajem tortury i miała przynieść upokorzenie. Więźniowie cierpieli z powodu skrajnego wyczerpania i niedożywienia. Pobyt w sowieckim obozie pracy miał maksymalnie poniżyć człowieka, niszcząc jego godność i poczucie bezpieczeństwa. Narrator „Innego świata” przebywał w obozie pracy na dalekiej północy Rosji. Był jednym z więźniów politycznych. Ludzie represjonowani za poglądy znajdowali się najniżej w obozowej hierarchii. Oprócz skazańców politycznych w łagrze przebywali kryminaliści, którzy odbywali wyroki za ciężkie przestępstwa kryminalne. Ludzie ci siali postrach wśród więziennej społeczności. Urkowie (tak nazywa ich narrator) byli recydywistami, którzy dopuszczali się przemocy na innych skazańcach. Sowiecki system śmierci i przemocy był „innym światem”, różnił się zupełnie od życia tzw. zwykłych ludzi. Pobyt w łagrze to doświadczenie graniczne, którego nie da się prosto opowiedzieć. Ogrom zła i cierpienia, jakiego doświadczyli skazańcy, wydaje się wręcz nierealny. „Inność” sowieckich łagrów może więc zrozumieć tylko ten, kto sam przeżył podobną katorgę. Mimo to Gustaw Herling-Grudziński postanowił przybliżyć czytelnikom mechanizmy funkcjonowania sowieckiej fabryki śmierci. Śledzący losy narratora czytelnik może zatem przeżyć trwogę, uświadamiając sobie, że „inny świat” znajdował się tak blisko nas.
Jakie znaczenie ma tytuł do zrozumienia sensu utworu? – omówienie zagadnienia na podstawie opowiadania „Górą Edek” Marka Nowakowskiego
Narrator opowiadania opisuje prozaiczną sytuację, na drodze której jest świadkiem. Dwaj kierowcy walczą o to samo miejsce parkingowe – jeden z nich, choć nie ma do tego prawa, próbuje wymusić pierwszeństwo. Narrator porównuje tego niekulturalnego kierowcę do Edka, jednego z bohaterów dramatu „Tango” Sławomira Mrożka. Edek to przykład człowieka chamskiego, niemoralnego i pozbawionego empatii. Według narratora świat jest pełen takich „Edków”, którzy chcą górować nad innymi i osiągać swoje cele za wszelką cenę. Sytuacja na drodze urasta w opowiadaniu do rangi symbolu, który ilustruje przemocowe relacje panujące w kapitalistycznej Polsce lat dziewięćdziesiątych.