Biografia
Michaił Bachtin urodził się 5 listopada 1895 roku w Orle. Jest uznawany za jednego z najsłynniejszych rosyjskich literaturoznawców. W kręgu jego zainteresowań leżały przede wszystkim teoria literatury oraz krytyka literacka.
W latach 1930-1926 Bachtin przebywał na zesłaniu w Kazachstanie, a w latach 1945-1961 pracował jako wykładowca w Instytucie Pedagogicznym w Sarańsku (Uniwersytet Mordwiński). Jest autorem licznych pojęć z zakresu teorii literatury, wprowadzonych na stałe do użytku jej badaczy. W pracy na temat twórczości Fiodora Dostojewskiego po raz pierwszy użył określenia „powieść polifoniczna”. Prowadził badania dotyczące związków różnych elementów kulturowych, pochodzących z różnych dziedzin, w kontekście całokształtu kulturowego epoki. Twórczość Francois’a Rableais’a zainspirowała go do rozważań na temat tradycji karnawałowych w literaturze i realizmu groteskowego. W latach 90. w Witebsku zaczęło ukazywać się bachtinowskie czasopismo pt. „Diałog. Karnawał. Chronotop”. To Bachtinowi zawdzięczamy również takie terminy w teorii literatury jak dialogiczność, cudze słowo czy karnawalizacja.
Naukowiec zmarł 7 marca 1975 roku pod Moskwą.
Książki
Do najciekawszych prac Michaiła Bachtina nalezą następuje rozprawy teoretyczne:
Problemy literatury i estetyki:
- Epos i powieść (o metodologii badań nad powieścią);
- Formy czasu i czasoprzestrzeni w powieści;
- Z prehistorii słowa powieściowego;
- Rabelais i Gogol (sztuka słowa i ludowa kultura śmiechu).
Problemy poetyki Dostojewskiego
Twórczość Franciszka Rabelais’go a kultura ludowa Średniowiecza i Renesansu
 |
| Michaił Bachtin / www.wikipedia.org.pl |