Antonina Domańska urodziła się we wrześniu 1853 roku w Kamieńcu Podolskim w rodzinie kultywującej tradycje patriotyczne. Jej ojciec, Aleksander August Kremer, był lekarzem i działaczem społecznym. W 1865 roku rodzina przeprowadziła się do Krakowa, gdzie Antonina ukończyła pensję. W wieku 21 lat wyszła za mąż za późniejszego profesora neurologii Uniwersytetu Jagiellońskiego, Stanisława Domańskiego. Poświęciła się działalności społecznej na rzecz ubogich oraz wychowaniu pięciorga dzieci, które zainspirowały ją do podjęcia pracy twórczej.
W 1890 roku na łamach „Wieczorów Rodzinnych” zadebiutowała krótkim opowiadaniem podpisanym pseudonimem „Mamusia”. Od 1909 roku wydawała kolejne książki dla młodego czytelnika - Hanusię Wierzynkównę (1909), Marysię z Grzegórzek (1909), Płaszcz Królowej (1910), Trzaskę i Zbroję (1913), Krysię bezimienną (1914), Królewską niedolę (1916). Do najpoczytniejszych zaliczyć należy powieści historyczne Historia żółtej ciżemki (1913) oraz Paziowie króla Zygmunta (1910). Domańska jest także autorką zbioru baśni Przy kominku, Legend z życia świętych oraz tomiku nowel Złota przędza. W historii literatury zapisała się jako pierwowzór postaci Radczyni (Stanisław Domański był krakowskim radnym) z Wesela Wyspiańskiego.
Antonina Domańska zmarła na gruźlicę 26 stycznia 1917 roku w Krakowie. Pochowana została na Cmentarzu Rakowickim w grobowcu rodziny Domańskich.
