 |
| Alvin Langdon Coburn - Joseph Conrad (1916) |
Joseph Conrad (1857-1924) to angielski pisarz pochodzenia polskiego, właściwe nazwisko: Teodor Józef Konrad Korzeniowski.
Urodzony 3 grudnia 1857 roku w Berdyczowie. Był synem pisarza – Apolla Korzeniowskiego. Wraz z rodzicami przebywał na zesłaniu w Rosji w latach 1862-1867. Po śmierci rodziców wychowywany był przez wuja. Mieszkał przez pewien czas w Krakowie.
Opuścił Polskę w roku 1874 i wyjechał do Francji, gdzie zaciągnął się na statek. Pływał w brytyjskiej marynarce (dosłużył się stopnia kapitana), między innymi do Australii, Oceanii, Ameryki Środkowej, Afryki. W 1894 roku zamieszkał w Wielkiej Brytanii, od tego czasu poświęcił się w pełni pracy pisarskiej, tworząc pod pseudonimem „Joseph Conrad”.
Jego pierwszą powieść „Szaleństwo Almayera” wydano drukiem w 1895 roku. Sławę przyniosły mu kolejne powieści, łączące problematykę moralną z tematyką przygodową (i wątkami autobiograficznymi): „Lord Jim”, „Nostromo”, „Gry losu”, „Smuga cienia”, „Korsarz” i inne.
W 1896 roku pisarz wziął ślub z Jessie George, para miała dwóch synów.
Autor „Jądra ciemności” zmarł 3 sierpnia 1924 roku w Bishopsbourne. Przed śmiercią zdążył po raz ostatni odwiedzić Polskę.
Najważniejsze dzieła Josepha Conrada
1895 – „Szaleństwo Almayera”
1896 – „Wyrzutek”
1897 – „Murzyn z załogi Narcyza”
1898 – „Opowieści niepokojące”
1900 – „Lord Jim”
1903 – „Tajfun i inne opowiadania”
1904 – „Nostromo”
1906 – „Zwierciadło morza”
1907 – „Tajny agent”
1908 – „Sześć opowieści”
1912 – „Między lądem a morzem”
1913 – „Gra losu”
1915 – „Zwycięstwo”
1917 – „Smuga cienia”
1923 – „Korsarz”
1925 – „Opowieści zasłyszane”
1926 – „Ostatnie szkice”
1928 – „Siostry”
Twórczość Josepha Conrada - charakterystyka
Tematyka powieści i opowiadań Conrada koncentruje się wokół problemów psychologiczno-moralnych, które autor rozważa w kontekście obowiązku, honoru i powinności. Pisarz czerpał ze swoich osobistych doświadczeń, opisywał ludzi, których znał i historie, które usłyszał.
Jego bohaterowie to najczęściej ludzie morza, marynarze zmuszeniu walczyć z potężnym żywiołem. Morze to potęga, kontakt z nim jest sprawdzianem ludzkiej siły i woli. Conrad ukazuje zmagania człowieka z samotnością, słabością, wewnętrznymi konfliktami i siłami natury. Egzotyczna sceneria (gł. Ocean Indyjski, jego wybrzeża, wyspy i archipelagi) jest tłem, na którym rozgrywają się ludzkie dramaty.
Autor stawia pytania o granice ludzkiej moralności, zakres odpowiedzialności za innych, o to, czy należy walczyć za wszelką cenę, czy honor jest ważniejszy niż życie. I choć jednoznaczna odpowiedź nigdzie nie pada, z utworów Conrada wynika przekonanie, że człowiek powinien zawsze, w każdych warunkach pozostawać człowiekiem – być wierny swoim zasadom, twardym rygorom moralnym (np. etyce zawodowej, lojalności międzyludzkiej, honorowi).
Tematyka moralna sprawia, że twórczość Conrada pozostaje aktualna pomimo upływu lat. Poruszane kwestie wierności wobec grupy, odpowiedzialności, etycznego zachowania w sytuacjach ekstremalnych były przyczyną dużej popularności pisarza wśród konspiratorów, działaczy ruchu oporu, ludzi, którzy niejednokrotnie znajdowali się podobnych sytuacjach – musieli wybierać między życiem a ideą, oddaniem jakiejś sprawie.
Kilka utworów Conrada opowiedzianych jest z perspektywy Marlowa, doświadczonego człowieka morza, raczej obiektywnego narratora, który unika oceny postępowania bohaterów.
Powieść Conradowska stanowi nowy typ powieści otwartej. Historia zostaje opowiedziana do końca, czytelnikowi pozostaje ocena postaw bohaterów.