Terminem modernizm określa się ogół tendencji nowatorskich w literaturze i sztuce końca XIX wieku. Na gruncie polskim bywa używany zamiennie z określeniem Młoda Polska, lub w węższym zakresie jako kierunki w sztuce pierwszego okresu epoki czyli dziesięciolecia 1890-1900. Ta początkowa faza cechowała się indywidualistycznym buntem, dążeniem do oryginalności i krytycznym nastawieniem do poprzednich epok.
Modernizm czyli nowoczesność (niem. die Moderne, franc. modernisme), a więc sprzeciw wobec tradycji. Negowano szczególnie założenia pozytywizmu, jego filozofię i estetykę. Kryzys antypozytywistyczny to kryzys optymizmu ewolucyjnego i poznawczego pozytywizmu. Nauka straciła swoją pozycję, zaczęto wątpić w jej niepodważalność i obiektywizm, a przede wszystkim w możliwość znalezienia naukowych odpowiedzi na pytania o charakterze egzystencjalnym. Kwestionowano też wartość artystyczną dorobku poprzedniej epoki. Przeciwstawiano się realizmowi i naturalizmowi, postulując wolność twórcy, który ma prawo do ekspresji siebie i swoich subiektywnych wrażeń, emocji, pragnień. Stawiano na indywidualizm, symbolizm, estetyzm, ekspresjonizm i impresjonizm.
Kryzys wartości, religii, rodziny, nauki,
Modernizm - definicja, cechy, nazwa epoki
Polecamy również:
-
Modernizm w literaturze
W szerokim znaczeniu terminu modernizm używa się do określenia zespołu nowatorskich tendencji w literaturze, jakie rozwijały się pod koniec XIX wieku w całej Europie. Modernistyczne nurty, takie jak symbolizm czy estetyzm stały w opozycji do naturalizmu i realizmu. Zrywały z zasadą mimesis i utylitaryzmem... Więcej »
-
Modernizm w sztuce
Modernizm to określenie na przemiany w sztuce, jakie zaszły na przełomie wieków XIX i XX. Termin nie jest precyzyjny, w szerokim znaczeniu obejmuje wszystkie tendencje od lat 60. XIX wieku, z impresjonizmem i secesją włącznie, aż po lata 70. XX wieku czyli po konceptualizm. W węższym znaczeniu używany jest... Więcej »
Zobacz również
Losowe zadania
Komentarze (0)